Politiek Den Haag heeft na de onafhankelijkheid in 1975 verregaande bemoeienis gehad met alles wat zich in Suriname afspeelde. Dit is tegen het bestaande gebruik dat landen zich in principe niet inmengen in interne aangelegenheden van andere staatkundig onafhankelijke landen. Men heeft zelfs geprobeerd om zaken volledig naar hun hand te zetten. De sterk negatieve gevolgen van deze actieve bemoeienis zijn niet uitgebleven. Den Haag draagt bij dit alles een bijzondere verantwoordelijkheid voor het feit dat zaken zodanig uit de hand zijn gelopen dat Surinamers nu scherp tegenover elkaar staan in belangrijke vraagstukken. Juist daarom draagt Den Haag ook de verantwoordelijkheid om nu niet de andere kant uit te kijken en te doen alsof hun politieke neus bloed.

De PALU is van mening dat helderheid over wat zich met name in de jaren ’80 heeft afgespeeld en wat de rol van Nederland daarbij is geweest, belangrijk kan bijdragen aan het helen van de vele wonden, zowel bij Surinamers hier als in Nederland. Nadrukkelijk geeft de PALU aan dat het hierbij niet gaat over de rol van Nederland bij de staatsgreep van 1980, dat is een uitgekauwd thema. Het gaat juist om de periode daarna.

Het opengooien van de archieven ziet de PALU dan ook als “een voorwaarde voor het eventueel ontwikkelen van een nieuwe relatie tussen Nederland en Suriname na de mensonterende slavernij en de ontoelaatbare diepgaande en desastreuze bemoeienissen in aangelegenheden van de onafhankelijke republiek Suriname”. De Nederlandse parlementariërs zouden hierbij een rol van onschatbare betekenis kunnen spelen, meent de PALU.