Column: Lead by example
20 Jul, 00:59
foto
Hans Breeveld


Onder de bekende noemer Volksprotest hebben enkele organisatoren middels een manifestatie op het Onafhankelijkheidsplein getracht de regering tot beleidsombuiging te dwingen of naar huis te sturen. Hoe is het mogelijk dat een regering op basis van vervalste reçu’s een bedrag van SRD 46.9 miljoen aan oplichters uitbetaalt. Wat opvalt is vooral de snelheid van de betaling. Terwijl bonafide organisaties maanden, soms jaren moeten wachten op subsidies waar ze rechtens aanspraak op maken wordt het geboefte supersnel op zijn wenken bediend.

Wie daarvoor verantwoordelijk is moet – na gedegen onderzoek - de consequenties dragen. Het is begrijpelijk dat het getergde volk deze megafraude ziet als de druppels dat – zijn glas ten bordde gevuld - laat overlopen, in de meest negatieve zin van het woord. C-47 heeft gelijk als ze constateert dat ons land tot een “stelende samenleving” verworden lijkt te zijn. Een stelende samenleving waar een klein deel voor verantwoordelijk is, maar de gehele samenleving de naam draagt en daarvoor de tol moet betalen.

Het is aan te bevelen dat de oppositie niet te hoog van de toren blaast en zeker niet de moraalridder uithangt, want veel van de financiële problemen waarmee Suriname nu kampt zijn het gevolg het ‘beleid’ dat van 2010 tot 2020 is gevoerd. Wanneer arme mensen nu schreeuwen Na ondro Bouta un no b’e pina so, dan blijkt daaruit het gebrek aan scholing, vorming, maar vooral historische oriëntatie.

Het is voldoende bekend dat president Bouterse in zijn inaugurele rede zei dat hij een kruistocht tegen corruptie zou beginnen. Toen de corruptie van zijn medestanders op zijn pad kwam, maakte hij een grote bocht erom en zei ‘doodleuk’: zand er over. Van de naschoolse opvang zei hij onbeschaamd dat deze een nyan patu was. Het volk heeft dan ook in 2020 met hem afgerekend. Maar helaas moeten wij steeds weer constateren dat de politieke memorie van veel mensen kort is. Dit is overigens niet alleen het geval in Suriname. In de Filipijnen is er weer een Marcos president?

Maar president Santokhi zal zaken serieuzer moeten aanpakken. De kans is niet denkbeeldig dat een onveranderd Bouterse regime – misschien zelfs inclusief minister Hoefdraad op financiën - terugkeert. De uitglijders van deze regering stapelen zich op, terwijl enkele zich verrijken ten koste van het volk of een grenzeloze hebzucht en inhaligheid etaleren.
Terwijl oppositie en coalitie bakkeleien ben ik slechts daarin geïnteresseerd wanneer we weer eerlijke leiders krijgen. Leiders die het juiste voorbeeld geven. De door John Baldoni geformuleerde leiderschapstheorie Lead by example heeft in nog geen 15 jaar na introductie daarvan stormenderhand de wereld veroverd. Maar reeds decennia geleden zeiden onze ouders, onderwijzers en opvoeders aan kinderen: “Probeer steeds het goede voorbeeld te geven”. Dit is de essentie van deze leiderschapstheorie. Vandaag de dag is de grote vraag of de Surinaamse politieke leiders het goede voorbeeld geven. Zijn onze leiders voorbeeldig, stellen zij de juiste prioriteiten, zijn ze integer of slechts schijnheilig?

Wij zijn in Suriname reeds een poosje bezig een paradigma verandering te ondergaan. Suriname heeft politici gekend als Frank Essed, Jnan Adhin, Coen Ooft, Frits Mitrasing; personen die respect afdwongen. Zij blonken uit door vakbekwaamheid, studiezin, integriteit. Zij marchandeerden niet wat hun professie en academische kennis aanging. Ze deelden regelmatig hun kennis middels interviews en lezingen met het volk, maar nog belangrijker zijn de vele boeken en andere publicaties die zij ons hebben nagelaten en waaruit tot vandaag veel bruikbare kennis kan worden gehaald. Voor hoeveel jongeren waren zij niet hét voorbeeld, toen deze jongeren gingen studeren?

Anno 2022 merken wij in de Surinaamse politiek een structureel tekort aan voorbeeldfiguren. Suriname zit gevangen in een verziekte politieke cultuur: De cultuur van blingbling, het smijten met geld, pracht en praal, neks no fout, sweyf-teki. Leiders die een slecht voorbeeld geven. Velen verbazen zich om de hebzucht die op te veel plaatsen welig tiert. Ik verbaas mij om die verbazing. Zegt de odo niet: Efu yu kweki sneki yu sa kisi aboma? Slechte voorbeelden doen slecht volgen.

Het trieste daarbij is dat jonge politici met deze negatieve stroom meegaan en dat vaak ook willen rechtvaardigen. Dat de zaak van het Sabakuproject slecht gevallen is bij de Surinaamse bevolking is niets nieuws. Maar dat een jonge politicus als Obed Kanape meer dan één kavel kreeg is diep triest. Dat uitgerekend hij die medeondertekenaar was van een initiatiefwet om een eind te brengen aan dubbele banen van Assembleeleden wordt gezegend met een ‘tweede baan’; en dat muisstil aanvaardt, of heeft hij ervoor gevochten? Edgar Sampie wil in Suriname een oorlog voeren om grond. Een oorlog ten behoeve van wie? Wilde hij daarom een nauwere samenwerking met de Koninklijke Marechaussee om in Suriname een tweede vuile oorlog te initiëren?
Als enkele oude politieke vossen deze grondjacht hadden gepleegd dan zou het volk boos zijn, maar nu het onze Spes Patriae betreft is men niet alleen boos, maar ook diep teleurgesteld.

Het is de optelsom van deze en andere wandaden van de regering dat de boosheid met deze megafraudezaak geculmineerd is. Het is aan de regering om haar achterban en de rest van de bevolking voor te gaan in een sobere leefstijl en af te rekenen met hebzucht. Please lead by example.

Hans Breeveld

Advertenties