Uit het televisieprogramma van de Organisatie voor Gerechtigheid en Vrede (OGV) blijkt dat slechts na bestraffing van de daders van de 8 decembermoorden, deze zaak officieel wordt afgesloten. Er wordt ervan uitgegaan dat aan het lange proces sinds december 1982, in het 40e jaar de daders achter slot en grendel zullen verdwijnen. Het hoger beroep in de verzetszaak dat is aangetekend door Desi Bouterse, moet nog worden behandeld door het Hof van Justitie. Bouterse is tot tweemaal toe veroordeeld tot 20 jaar cel. Nabestaanden Rani Sohansingh en Janine Riedewald verwachten dat het vonnis zal worden bevestigd in hoger beroep. 

Betty Goede, voorzitter van de OGV, heeft in het televisieprogramma ter herdenking van de 15 slachtoffers, aangegeven dat behalve de getroffen families, velen in binnen- en buitenland kijken naar Suriname. Een land zonder recht en waarheid, is niet een land waar je op een goede manier kan leven. Pater Toon te Dorsthorst voerde aan dat zonder gerechtigheid er geen vrede kan zijn. Gerechtigheid is de uitdaging. De opdracht aan de Staat en het volk is volgens hem om recht te laten geschieden. Daarvoor is een stukje visie en durf nodig.

Sohansingh merkte op dat pas als er gerechtigheid heeft plaatsgevonden, waarbij de daders gestraft worden, begonnen kan worden met het helen van de wond. De 15 mensen zijn beschuldigd van het plegen van een coup, dat ze staatsvijanden waren. Er is een harde strijd geleverd om te komen tot de veroordeling, maar de berechting is het sluitstuk. Gehoopt wordt dat binnen het 40e jaar de bestraffing een feit zal zijn. Riedewald voerde aan dat wet en recht voor eenieder moet gelden, ook voor Bouterse en zijn mededaders. Zij vindt dat het argument dat er onrust kan ontstaan bij gevangenneming van Bouterse, geen hout snijdt. Dat zou inhouden dat als iemand in een rechtsstaat genoeg angst creëert, de persoon dan vrijuit gaat.

Pater Te Dorsthorst benadrukte dat er gerechtigheid moet komen in alle andere schendingen van mensenrechten. Als er geen voorvechters waren die opkwamen voor gerechtigheid, waren de 8 decembermoorden in de doofpot van de geschiedenis verdwenen. Andere schendingen hebben niet zoveel aandacht gehad. Hij noemde onder andere de slachting te Moiwana, waarbij voornamelijk vrouwen en kinderen zijn doodgeschoten. Het ging om minstens 39 weerloze personen, die niet eens een laatste eer hebben gekregen. De geestelijke vroeg ook aandacht voor de moorden te Tjongalangapasi, waarbij de slachtoffers hun eigen graf moesten graven en de moord op politie-inspecteur Herman Goodings. Ook deze slachtoffers moeten erkend worden. Zij mogen niet vergeten worden.  Er is veel werk aan de winkel voor de rechterlijke macht en de rechtsstaat.