Op 4 november jongstleden is Alice Roosburg overleden. Met het overlijden van Alice verliezen wij een lieve vriendin, een creatieve vrouw en een belangrijke stem voor het verbeteren van het lot van de Surinaamse vrouw.

Op 25 februari 1980 werd er met een kanoneerboot vanuit de rivier geschoten op het (hoofdkantoor) van de politie aan de Waterkant. Wat weinig mensen zich nog zullen herinneren of realiseren, is dat er op dat moment mensen in het gebouw aan het werk waren – onder wie: Alice Roosburg. Zij was op dat moment werkzaam als secretaris van de korpschef. Op het moment van de beschieting heeft zij hele angstige momenten beleefd en moest zij, samen met de anderen die ook werkzaam waren op dat moment, rennen voor haar leven. Deze heftige gebeurtenis heeft haar voor het leven getraumatiseerd, maar dat heeft er niet toe geleid dat zij bij de pakken neer heeft gezeten, in tegendeel, Alice is altijd een zeer maatschappelijk betrokken persoon gebleven.

Net als haar broer, Marius Roosburg, die vorig jaar in augustus overleed, is Alice opgegroeid in een sociaal voelend gezin, haar ouders waren al bezig met sociaal werk toen zij jong was. Alice is ook doorgegaan met het sociaal-maatschappelijk werk in de buurt Abra Broki, zij deed veel vanuit haar christelijke overtuiging samen met de Saronkerk. 

Alice was dus van jongs af aan betrokken bij het ondersteunen en ‘empoweren’ van sociaal zwakkeren. Samen met een groep jonge Surinaamse vrouwen uit de stad, stond Alice aan de wieg van de Organisatie van Surinaamse vrouwen (O.S.V) – welke op 10 oktober 1974 werd opgericht. Het eerste bestuur bestond uit een mix van vrouwen uit het buurtwerk en vrijwilligers uit de stad. De O.S.V. had als doel het versterken van de positie van de Surinaamse vrouw, op meerdere gebieden zoals arbeid, educatie en emancipatie. Alice was een actief lid, haar creativiteit kwam goed van pas tijdens de organisatie van onze jaarlijkse Famiri dey, want dan bedacht zij liedjes en toneelstukjes over actualiteiten uit de Surinaamse samenleving die vervolgens werden opgevoerd. Ook gaf Alice altijd haar mening tijdens onze bestuursvergaderingen en wekelijkse bijeenkomsten. 

Met het heengaan van Alice verliest Abra Broki, maar ook Suriname, een dyadya uma, die zich onbaatzuchtig heeft ingezet voor haar medemens.