De staatshoofden en regeringsleiders van de Caricom-lidlanden hebben in 2013 in Trinidad & Tobago het besluit genomen dat zij gaan voor wat bekend is geworden als ‘Reparatory Justice’, dat wil zeggen excuses en reparaties voor de slavenhandel en slavernij van Inheemsen, Afrikanen en in een later stadium voor het leed dat de contractarbeiders in de koloniale tijd in het Caribisch gebied is aangedaan. In dit kader hebben zij in 2014 een brief verzonden naar de regeringen van: Spanje, Portugal, Frankrijk, Engeland, Nederland, Noorwegen, Zweden, Denemarken en Duitsland. Binnenkort zullen de Caricomleiders weer een brief naar de regeringsleiders van deze landen verzenden, terwijl de regeringsleider van Zwitserland er nog bij komt.

Op 28 mei 2021 heeft de minister van Buitenlandse zaken van Duitsland, Heike Maas, bekendgemaakt dat de ‘Onderhandelingen over het helen van de wonden van het historisch geweld’ die zijn regering sedert 2015 met de regering van Namibië onder leiding van het staatshoofd Vekuii Rukoro heeft gevoerd, hebben geresulteerd in de betaling van 1.100.000.000 euro over de komende 30 jaar. Dit bedrag zal worden betaald voor de genocide die Duitsers en vooral Duitse militairen in de periode 1904-1908 onder het Herera volk hebben uitgevoerd. Tienduizenden mannen, vrouwen en kinderen zijn in die periode van de Duitse bezetting gemarteld, vermoord of de woestijn, de Kalahari, ingejaagd waar zij de hongerdood tegemoet zijn gegaan.

De Duitsers hebben na tientallen jaren het woord genocide in hun vocabulaire voor de misdaden die hun voorvaderen hebben gepleegd, ontdekt en nu pas in de mond durven nemen. De afgelopen tientallen jaren hebben zij het steeds gehad over ‘gebeurtenissen’ die in de koloniale tijd hebben plaatsgevonden in Duits Zuid-West Afrika, Namibiё.

In de recente Duitse verklaring zijn doelbewust de woorden ‘Reparaties’ en ‘Compensaties’ niet opgenomen. Zij hebben ongetwijfeld in hun gedachten gehad dat de Caraïbische staatshoofden en regeringsleiders in 2014 de Duitse regering hebben aangeschreven om van gedachten te wisselen over reparaties voor de misdaden die hun voorouders in de koloniale tijd in dit gebied en met name in St. Thomas hebben gepleegd.

Suriname kan lering trekken uit de casus van Namibië. In Suriname hebben de voorvaders van de huidige Nederlanders over een veel langere periode misdaden tegen de menselijkheid gepleegd. Dit is allemaal gebeurd in de periode 1667-1939, aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Grondroof, afschuwelijke martelingen, genocide onder de Inheemsen en Afrikanen, uitbuiting, leeg plundering, slavenhandel, slavernij, contractarbeid, opsluiting in Wolffenbuttel en verbanning waren de beproefde methodes die in de koloniale tijd in Suriname zijn ingezet. In dezelfde periode hebben Nederlandse kooplieden de contante waarde van meer dan 125 miljard euro's uit Suriname in Nederland geïmporteerd.

In de koloniale tijd hebben de voorouders van de huidige Nederlanders Afrikanen gedurende de periode 1683-1873 gedurende 10 uren en langer per dag op de plantages onder mensonterende omstandigheden arbeid laten verrichten. Deze Afrikanen zijn nooit voor hun arbeid betaald. Een recente berekening van het Kennisinstituut voor Onderzoek naar Genocide en Reparaties heeft uitgewezen dat de contante waarde van deze loonsom per ultimo 2016 uitkomt op ruim 25 miljard euro's, om precies te zijn, 25.312.643.821.00.