De Nationale Ziekenhuis Raad (NZR) wijst er met klem op dat de ziekenhuizen wel degelijk een vordering hebben op het Staatsziekenfonds (SZF). Volgens een verklaring van de directeur van het SZF, Amar Randjitsing, in de media hebben de ziekenhuizen geen vordering op het SZF. De NZR stelt dat Randjitsing de plank volledig misgeslagen heeft. Als er niet zeer spoedig een oplossing komt zullen alle ziekenhuizen, weliswaar noodgedwongen, de SZF-verzekerden om bijbetaling voor bepaalde diensten zullen moeten vragen. Het Diakonessenhuis heeft deze stap al genomen.

De NZR verwijst naar de overeenkomst van 16 april 2015 tussen de NZR, de particuliere verzekeraars en het SZF. Daarin staat letterlijk dat de declaraties van de ziekenhuizen vanaf 1 februari 2015 volgens de BZSR- overeenkomst uitbetaald dienen te worden door het SZF (artikel 9). Het BZSR-model houdt in dat het SZF, net als de particuliere verzekeraars, de kosten van een aantal vastgestelde diensten op ‘all-out basis’ dient te vergoeden. Dat wil zeggen dat de ziekenhuizen vanaf 2015 naast de ligdagen ook deze all-out kosten kunnen declareren bij het SZF.

Na lang getreuzel met de uitvoering van de overeenkomst van 16 april 2015 geeft de toenmalige directeur van het SZF, Rick Kromodihardjo, op 19 juli 2016 in een schrijven aan de ziekenhuizen eindelijk toe waar de schoen wringt: “Het SZF heeft laten blijken dat vanwege het uitblijven van financiële ondersteuning door de overheid zij niet in staat is om volledig te voldoen aan eerdergenoemde overeenkomst” (einde eerste citaat uit de brief van 19 juli 2016 van de directeur van het SZF). De directeur vervolgt in dezelfde brief: “Zonder dat wij toezeggen dat wij nu wel in staat zijn om aan onze betalingsverplichting te voldoen, vragen wij u om de desbetreffende declaraties (all out) op maandbasis vanaf de periode februari 2015 aan ons te doen toekomen. Zo kunnen wij een inschatting maken van de grootte van de uitstaande vorderingen”.

Met deze vastlegging van de directeur van het SZF is de aap uit de mouw gekomen: het SZF erkent wel degelijk dat de ziekenhuizen vorderingen hebben op het SZF, maar brengt ter verdediging op dat zij onvoldoende steun krijgt vanuit de overheid om deze vorderingen te kunnen uitbetalen. Ieder weldenkend persoon zal echter beseffen dat dit laatste totaal geen geldige reden is voor het SZF om zich ontslagen te voelen van zijn verplichting om de overeenkomst met de ziekenhuizen na te komen, stelt de NZR.

Conform de overeenkomst uit 2015 en de gemaakte afspraken in 2016 hebben de ziekenhuizen hun declaraties voor het all-out gedeelte iedere maand opgestuurd naar het SZF. Het SZF beweert echter steevast niet over de middelen te beschikken om deze all-out vorderingen van de ziekenhuizen te kunnen uitbetalen.

Randjitsing probeert nu in het artikel in de media erop te wijzen dat er nog geen nieuwe tarieven zijn overeengekomen, waardoor de oude tarieven van 2015 nog steeds van kracht zijn. Randjitsing is er blijkbaar niet van op de hoogte dat zijn eigen SZF telkenmale aan de ziekenhuizen te kennen heeft gegeven niet te willen praten over nieuwe tarieven, met als argument dat het SZF niet eens in staat is om de overeenkomst van 2015 op basis van de oude tarieven na te kunnen komen, laat staan als de tarieven zouden worden aangepast.

De NZR roept het SZF op om het door hemzelf genoemde pad van dialoog over aflossing van de vorderingen van de ziekenhuizen en aanpassing van de ligdagtarieven spoedig te vervolgen. Op 19 januari 2021 heeft het SZF, ten overstaan van de minister van Volksgezondheid en de minister van Financiën, een presentatie gehouden over aanpassing van de ligdagtarieven. De ziekenhuizen zouden ten spoedigste worden uitgenodigd om de gesprekken over nieuwe tarieven af te ronden. Helaas hebben de ziekenhuizen -ondanks voortdurend aandringen- vier maanden later nog steeds niets meer vernomen van het SZF, zegt het NZR.

Intussen vliegen de kosten op alle fronten de pan uit. De ziekenhuizen hebben te maken met verhoogde kosten vanwege de escalerende Covidzorg, terwijl het SZF de ziekenhuizen aan de andere kant juist minder uitbetaalt vanwege het afschalen van de reguliere zorg.

De NZR wil het SZF erop wijzen dat de ziekenhuizen sedert 2015 hun diensten zijn blijven verlenen aan de SZF-verzekerden, ondanks het feit dat het SZF de getekende overeenkomst al jaren niet naleeft en de vorderingen van de ziekenhuizen niet uitbetaalt.  Maar aan alle rek komt een einde. Als er niet zeer spoedig een oplossing komt zullen alle ziekenhuizen, weliswaar noodgedwongen, de SZF-verzekerden om bijbetaling voor bepaalde diensten zullen moeten vragen. Dit alleen maar om de zorg voor de patiënten nog enigszins te kunnen continueren. De NZR hoopt dat niet zo ver hoeft te komen. De NZR rekent erop dat het SZF zijn verantwoordelijkheid erkent en haar gauw uitnodigt voor verder overleg, om te voorkomen dat de zorg voor de SZF-verzekerden nog verder zal komen weg te vallen.