Column: Diversiteit onze kracht

Al maanden is etniciteit een veelbesproken thema in Suriname. Sommigen praten over een rassenstrijd die op social media tussen Surinamers zou zijn uitgebroken. Men vraagt zich af of de etnische rust en harmonie die ons land kenmerken nog bestaan. Ik ben van mening dat die rust en harmonie er nog is, maar dat wij over dit thema in gesprek moeten blijven. Voor de zuiverheid van de discussie is het goed zo een wetenschapper aan het woord te laten. In zijn boek Alle mensen zijn ongelijk, schrijft de geneticus prof. dr. Hans Galjaard:
Galjaard stelt dat er wetenschappelijk gezien geen basis is voor een indeling van de ruim - zeven miljard mensen in een paar groepen. Er bestaat in zijn optiek slechts één mensenras.
Op grond hiervan denk ik dat het begrip racisme – voor zover het mensen betreft – verkeerd gekozen is en zou moeten worden vervangen door etnicisme, omdat negatieve bejegening - in deze - naar andere toe slechts plaatsvindt op grond van verschil in etniciteit. Van racisme zou er dus slechts sprake kunnen zijn als het dieren of planten betreft.
Wie heeft ooit het product gezien van de voortplanting tussen een slang en een vogel; of van een olifant en een vlieg? En zo zouden wij nog even door kunnen gaan. Maar als een vrouw uit Afrika bevrucht wordt door een Eskimo komt daar een mens uit voort. Dat is ook het geval tussen een Indische vrouw en een Zweed. De etnische zuiverheid zoals ooit werd gepredikt door ene Adolf Hitler is al eeuwen op haar retour. Zo stelde in 1999 de Britse geneticus prof. Steve Jones vast dat één op de vijf witte Britten, oftewel elf miljoen mensen in Engeland, zwarte voorouders hebben.
Opeenvolgende volkstellingen in Suriname hebben trouwens ook laten zien dat de groep die ooit etnisch als ‘overige’ werd gekwalificeerd zienderogen in ons land de meerderheid zal vormen.
Aan mensen die bij mij klagen over de etnische intolerantie in Suriname wijs ik steevast naar Noord-Ierland met een overwegend witte bevolking. Ruim 30 jaar woedde daar een bloedige oorlog tussen witte mensen, omdat de ene katholiek en de andere protestant is. Tot twee keer toe heeft Suriname de wereld een les in tolerantie gegeven. Het Phagwa en Goede Vrijdag vielen op een en dezelfde dag. Christenen gingen in het wit gekleed naar hun kerk, terwijl erdoor phagwavierders met gekleurde vloeistof werd gegooid. Dat er geen incidenten zijn gemeld geeft de tolerantiegraad van het Surinaamse volk weer. Overigens neemt de diversiteit onder de phagwavierders gestaag toe.
Hoe lang moeten wij ons nog bezig houden met mensen die vaak de anonimiteit opzoeken om vergif te spuien? Dit gif zal haar doel niet treffen als verstandigen voldoende het positieve uit de werkelijkheid waarin we leven benadrukken.
Hans Breeveld