Kan de landbouw alle Surinaamse vloeken opheffen?

Als we de ontwikkelingsgeschiedenis van Suriname beschouwen dan lijken er diverse vloeken te rusten op het land en volk. Men wist al voor de onafhankelijkheid dat het fout zou gaan. Ik durf dit te stellen na het lezen van het boek van oud-minister Pronk, "Suriname, Van Wingewest tot Natiestaat". Sinds 1973 is Suriname van crisis naar crisis gerold. De meeste passages in het boek van Pronk, zouden zo van toepassing zijn op van Suriname anno 2021. Suriname lijkt een flinke "WASSIE" nodig te hebben of van de vloeken af te komen.

Ik pleit in dit artikel ervoor om deze "wassie" te zoeken in de Surinaamse landbouw. De "moeder van alle sectoren". Landbouw, de oplossing, directe werkgelegenheid, zelfvoorzienend en duurzame groei.

Als u dit artikel leest wil ik u vragen om vooral de "Groentoe-Djarie" van Suriname voor ogen te houden. In de eenvoudige en zeer dankbare landbouwsector is geen plek voor etnisch denken. Iedereen moet meedoen, iedereen moet moeder aarde kunnen omarmen en zelfvoorzienend kunnen zijn!

Wist u, wat weet u?
Wist u dat er wekelijks ongeveer 65 ton aan groenten en fruit werd geëxporteerd naar het buitenland? Wist u dat deze export door Corona en andere onvoorziene zaken nu teruggevallen is naar ongeveer 10-15 ton? Ja, een forse terugval!

En wist u dat Karaila, sopropo (Bittercod) voor 40% deel uitmaakte van deze export? En wist u dat de export van Karaila al voor Corona helemaal stilgevallen was omdat Suriname niet kon voldoen aan internationale export eisen voor Karaila?

Wist u dat er jaarlijks voor miljoenen aan schaarse USD’s besteed worden aan import van aardappelen en uien, terwijl beide gewassen perfect kunnen gedijen in Suriname?

Landbouw=directe werkgelegenheid=zelfvoorzienend - duurzame groei
Ik moet bekennen dat ik dit allemaal niet wist en dat ik perplex was toen ik deze info recent tot mij nam. Wat zijn de uitdagingen en kansen die de landbouwsector in het algemeen biedt? Directe werkgelegenheid, meteen zelfvoorzienend. Boeren die de handen uit de mouwen steken, stappen prima door een crisis periode. Ook reduceren van het ambtenarenapparaat kan zijn begin vinden in het stimuleren van de landbouwsector want veel "spookambtenaren" zijn vooral boer.

We merken met het samenvallen van de Surinaamse financiële crisis en de Corona crisis dat vooral het zelfvoorzienend voor Suriname (maar ook voor andere landen) een heel belangrijk doel moet zijn. Een land moet ten eerste vooral voldoende en betaalbaar voedsel kunnen produceren voor zijn eigen mensen. Wat overblijft kan worden geëxporteerd.

Landbouw, gemiste kans in het Crisis- en Herstelplan (CHP)
Bij het lezen van de CHP is op te merken, dat Suriname veel en snel inkomen kan genereren (bron van corruptie?), door nog twee grote goudexploratie bedrijven binnen te halen, mits de goudprijs op dezelfde hoogte blijft. Maar hoeveel werkgelegenheid creëert de goudsector? Er werken een handjevol Surinamers in de goudsector. De landbouwsector biedt veel meer kans op werk. Daar kunnen hele families van rondkomen. En dit mis ik onder andere in de CHP. Te weinig aandacht voor directe werkgelegenheid gebaseerd op een realistisch bottom-up analyse en begrip van de typisch Surinaamse economie. We maken het weer te moeilijk.

Toen de onafhankelijkheidsonderhandelingen plaatshadden voor 1975, waren de Surinaamse onderhandelaars zeer gretig om zoveel mogelijk geld van de kolonialist te krijgen (Papa Lach wilde ong. 17 miljard gulden) zonder na te denken of Suriname het geld en dus de beoogde investeringen wel duurzaam kon ABSORBEREN. Suriname kon het toen niet en kan dit nog steeds niet. Nu ook Potros Santokhi geld gaat lenen, blijft de situatie net als toen voor 1975, Suriname kan het nog steeds niet absorberen.

Er zijn nog steeds onvoldoende vaardige arbeiders die kunnen werken aan de Twin-Towers. Dubai kon het ook niet aan, dus heeft men arbeiders uit Bangladesh, en buitenlandse deskundigheid (Buitenlandse Sus?) gehaald om het werk te kunnen absorberen/uitvoeren. En zolang Suriname het niet aankan omdat er geen vaardige arbeiders/deskundigen zijn, zal de groei van Suriname een “pipe-dream”, een illusie blijven!

De ware uitdagingen en de kansen
Wist u dat er meer dan 200 hectare proeftuinen beschikbaar zijn in Saramacca die niet gebruikt worden? Zie hier de grote kans. Zelfs een bezemsteel gestoken in de grond groeit in Suriname. En dus is de potentie voor directe werkgelegenheid en dus zelfvoorzienendheid het grootst als men de landbouwsector de nodige aandacht en boost geeft. Goud en olie, prima, maar zoals de wijsheid luidt; eerst Roti, dan Kapra, dan Makaan (eerst eten/landbouw, dan kleren dan pas een huis/overige import luxe)!

Dus die Twin-Towers, tja, die kunnen we niet eten en ook niet exporteren!

Dr. Ashwin Ramcharan