Minister Sewdien en Dwarka niet op één lijn over klachten

Minister Prahlad Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) wil weten waarom sommige vissers geen zaken meer willen doen met Cevihas. Hij vraagt of de klachten over de dienstverlening op waarheid berusten en waarom ondanks er honderden visvergunningen die zijn uitgegeven, de opbrengsten toch nog te laag uitvallen. Vakbondsleider Dayanand Dwarka deelt mee dat veel vissers liever in het buitenland hun opbrengst afzetten, omdat ze een betere prijs krijgen. Vissers hebben ook nooit geklaagd bij Cevihas over de dienstverlening, zegt hij.

Sewdien heeft een week geleden toestemming verleend aan Sail NV om ook zaken te mogen doen met vissers die in red snapper handelen. Sail gaat opkopen voor verwerking. De bewindsman legt uit dat hiermee Sail NV wordt geholpen om te overleven en arbeidsplaatsen te garanderen. Hierover is met president-commissaris Joel Domini vergaderd.

Dwarka is niet onder de indruk van de uitleg. "Hij heeft alleen met de prescom gesproken," merkt hij op. "De raad van commissarissen is officieel niet op de hoogte gesteld. Werknemers zijn per toeval op het besluit gestuit." De vakbondsman vindt dat de handeling van de minister nog steeds indruist tegen de resolutie van 2009 waarbij Cevihas is aangewezen als officiële losplaats voor de Venezolaanse  redsnappervloot, de Chinese- en Surinaamse trawlers, en de in Panama geregistreerde tuna vloot. Cevihas vreest dat zijn inkomsten abrupt met 40 procent zullen afnemen. Daarnaast beschikt de bond over informatie dat de boten hun vangsten niet bij Sail NV laten verwerken volgens afspraak. De vangst komt uiteindelijk toch elders terecht, deelt Dwarka mee.

Minister Sewdien heeft bij het ontvangen van een petitie van de werknemersbond om zijn besluit terug te draaien, enkele "kanttekeningen" aangehaald over het bedrijf. Zo zouden tarieven te hoog zijn. Hij deelt mee dat er klachten zijn van Venezolaanse vissers; zij zouden slecht behandeld en afgeperst worden. Daarom gaan zij volgens de bewindsman elders hun vangst afzetten. Hij heeft deze informatie van de Venezolaanse ambassadeur.

Sewdien wil ook weten hoe het komt dat ondanks de 200 vergunningen die zijn uitgegeven om red snapper te vangen, de opbrengsten volgens de boekhouding toch nog jaarlijks afnemen. Sommige boten ziet men niet meer terug nadat de vergunning is verstrekt. Ondertussen nemen de exportcijfers van vis in Guyana en Trinidad toe, terwijl ze weinig tot geen visgronden hebben, merkt de minister op.

Dwarka merkt op dat een deel van de punten die de minister aanhaalt niets te maken heeft met Cevihas. "Dat vissers hun vangst liever in het buitenland verkopen is niet een probleem van Cevihas alleen, maar van de hele sector," zegt hij. "Ook de gewone vissers met SK boten gaan liever naar het buitenland. Het heeft niets te maken met zogenaamde hoge kosten of een slechte behandeling. Het buitenland biedt gewoon betere opkoopprijzen aan." Maar volgens de vergunningsvoorwaarden zijn deze vissers verplicht om hun vangst in Suriname te verkopen. Dit is werk voor LVV, omdat zij de vergunningen verstrekt. De Kustwacht moet erop toezien dat de vis niet naar het buitenland wordt gesmokkeld.