Column: Vrouwen in de sport

Ondanks vele pogingen die terug gaan tot de eerste helft van de vorige eeuw om meer vrouwen te betrekken bij de sport, is er nog geen verandering gekomen in de scheve verhouding tussen het aantal mannelijke en vrouwelijke sporters. In alle takken en onderdelen van sportbeoefening, -de sporters zelf, trainers, arbitrage, het bestuur, de sponsoring en niet te vergeten in de verslaggeving-, is de scheefgroei te merken. Joseph 'Sepp' Blatter, tot februari 2016 de topman van de wereld voetbalbond (FIFA), hield openlijk een pleidooi voor vrouwenvoetbal, door te stellen dat de toekomst van het voetbal bij de vrouwen ligt. Door zijn invloed wordt jaarlijks een aanzienlijk bedrag aan lidbonden toegewezen voor vrouwenvoetbal. Hoewel deze actie op zich toe te juichen valt en vele landen daadwerkelijk hebben geïnvesteerd in vrouwenvoetbal, is de participatie van vrouwen in voetbal in zijn totaliteit, nog lang niet wat het wezen moet. Bij alle takken van sport zijn er nog te weinig vrouwen in betaalde functies: arbiters, trainers, fysiotherapeuten en bestuurders. Deze ondervertegenwoordiging in de top, brengt ons bij het volgende punt van zorg namelijk molest in de sport.

Er moet onderzoek gedaan worden naar de samenhang tussen de ondervertegenwoordiging van vrouwen in bestuurlijke functies en molest in de sport. Als alle schakels in de top mannen zijn, kan het een hele uitdaging zijn om seksueel molest te rapporteren. Willen we meer sportende vrouwen, dan moeten al deze aspecten in overweging worden genomen. Na alle schandalen over misbruik van sportende meisjes wereldwijd, zitten de meeste ouders niet te springen om hun kinderen toe te vertrouwen aan een omgeving die gedomineerd wordt door mannen. Dat Suriname niet gevrijwaard is van dit probleem, blijkt uit de noodzaak van het Surinaams Olympisch Comité om in april 2019 te starten met een campagne om seksueel molest in de sport tegen te gaan. 

Een terrein waarop vrouwen in de sport ook ondervertegenwoordigd zijn, is de sportjournalistiek. Over het algemeen zijn er overwegend mannen in deze branche, waardoor er ook meer mannensport wordt belicht. Mediahuizen kunnen een grote rol vervullen om meer media-aandacht te geven aan vrouwensport. Terwijl we allemaal reikhalzend uitkijken naar de Champions League voor mannen, zijn velen van ons niet eens bekend met de vrouweneditie van dit toernooi. Als er wat meer zendtijd zou komen voor vrouwensport, zou dat de populariteit ten goede komen. Ik pleit er niet voor dat mediahuizen personeel moeten aantrekken omdat ze vrouw zijn, maar er zijn genoeg vrouwen met sportdeskundigheid die in deze branche emplooi zouden kunnen vinden.

En als er dan toch sportende vrouwen zijn, dan hebben die te maken met obstakels die hen eerder zouden ontmoedigen dan aanmoedigen. Zo is de vergoeding van vrouwelijke sporters  in vergelijking met hun mannelijke collega's in de meeste sporten niet hetzelfde. Ondanks gelijke prestaties en soms zelfs betere, merken we dat vrouwen in vergelijking met mannen veel minder verdienen. Zo een situatie doet zich voor in de Verenigde Staten van Amerika, waarbij het nationaal  vrouwen voetbalteam na vier wereldtitels, toch veel minder verdient dan de mannen die nog steeds zonder titel zitten. De 28 vrouwen zijn zelfs een juridische strijd gestart om een betere waardering te eisen. De financiële onderwaardering van vrouwen zou een oorzaak kunnen zijn waarom we talentvolle vrouwelijke sporters eerder zien afhaken dan hun mannelijke collega's. Vrouwen die een gezin willen, zien zich genoodzaakt een andere baan te kiezen om in het onderhoud van hun gezin te voorzien. We zien ook dat bedrijven niet staan te springen om toernooien voor vrouwen te sponsoren, hetgeen het moeilijk maakt voor organisaties om deze toernooitjes af te werken.

Met de geschetste pijnpunten pretendeer ik geenszins het complete plaatje te hebben geschetst, maar geef ik wat inzicht in de problematiek waarmee vrouwen in de sport worden geconfronteerd. Hoewel er internationaal aanzienlijke vorderingen zijn geboekt, kunnen we er niet onderuit dat er nog veel werk aan de winkel is.

Mireille Hoepel