Universiteitsbestuur benoemt onbekwame lectoren en hoogleraren

Op de Anton de Kom Universiteit van Suriname heb ik mogen meehelpen aan de opzet van een masteropleiding Social Development & Policy. De masteropleiding is geaccrediteerd en er is een team van nationale en internationale deskundigen - onder andere hoogleraren van de University of the West Indies (Trinidad), University of Brasília (Brazilië), de Vrije Universiteit Amsterdam, Universiteit van Amsterdam, Rijksuniversiteit Groningen, Erasmus Universiteit Rotterdam en Wageningen Universiteit (Nederland) – die naast onze eigen wetenschappers betrokken zijn bij de opleiding. Tien van de docenten (waarvan de meeste hoogleraren) zijn gepromoveerd en/of werken op de top 200 beste universiteiten in de wereld (van de meer dan 17.000 universiteiten wereldwijd).
Jammer dat in Suriname mensen vaak niet 'op basis van kennis en kunde aan het roer' worden geplaatst, maar door de politiek worden benoemd. Dit is ook de conclusie van dr. Gobardhan-Rambocus die een grondige analyse heeft gemaakt van de Surinaamse onderwijssituatie vanaf 1651 tot 2015. Dit geldt ook voor het bestuur op onze universiteit. De oplossing hiervoor is dat er geen politieke bemoeienis meer moet zijn op de AdeKUS en dat top talent (zowel bestuurlijk als academisch) wordt aangesteld om leiding te geven aan de AdeKUS of anders gezegd dat we het advies van dr. Gobardhan-Rambocus gaan opvolgen en kiezen voor deskundigheid.

Goed HR-beleid vereist
De functiebeschrijvingen volgens het concept van 2018 voor alle rangen waren in lijn met wat internationaal gangbaar is voor soortgelijke functies (en natuurlijk in context geplaatst naar de Surinaamse situatie). In november 2019 heeft het universiteitsbestuur echter besloten om een 'incidentele bevorderingsronde' in te lassen. Tot grote verbazing van velen wijken de bevorderingscriteria totaal af van de eerdere functiebeschrijvingen. Van de 7 pagina’s die waren beschreven voor de post van 'hoogleraar' zijn slechts twaalf regels overgebleven en zelfs die criteria zijn slappe aftreksels van de oorspronkelijke functiebeschrijving. Om maar eentje eruit te lichten 'naast het proefschrift tenminste 3 publicaties of dienstverleningsrapporten'. Waar je dus in de oorspronkelijke criteria gedurende jouw wetenschappelijke loopbaan 2 publicaties per jaar zou moeten hebben (waardoor iemand die tot hoogleraar zou willen worden benoemd gemiddeld al gauw minimaal 30 publicaties zou moeten hebben, heb je nu maar 3 nodig en niet eens peer reviewed). Voor de benoeming tot lector is slechts 1 publicatie vereist. Hier is duidelijk een ondeskundig bestuur bezig geweest met normverlaging en vriendjespolitiek.

Degradatie status lector en hoogleraar

BvU-1316_bevorderingsronde_2019.docx.pdf     Functiebeschrijving_Hoogleraar-_versie_3-_4_mei_2018.pdf     Functiebeschrijving_Lector-_versie_3_-_4_mei_2018.pdf