Wie gedacht had dat de onderhandelingen voor het vormen van een nieuwe coalitie vlekkeloos zouden verlopen, heeft zich vergist. Binnen de samenwerkende politieke partijen was onenigheid ontstaan over de kandidatuur van Ronnie Brunswijk als voorzitter van De Nationale Assemblee en nu nog meer als kandidaat voor het vicepresidentschap. Ook binnen de samenleving zijn de discussies losgebroken. 

De reacties op social media zijn niet mals. Brunswijk is een drugsveroordeelde, moordenaar, bankrover en ook nog hebzuchtig. Tevens is hij de Nederlandse taal niet machtig. Dankzij het oneerlijk kiesstelsel heeft de ABOP zoveel zetels behaald. Op grond van bovengenoemde feiten kan hij het vicepresidentschap niet voor zichzelf opeisen.

Aan de hand van feiten en omstandigheden zal ik proberen genoemde bezwaren aan een nadere beschouwing te onderwerpen.

Het huidige kiesstelsel dateert niet van vandaag. Jarenlang hebben Marrons gestemd op 'niet Marron' politieke partijen en moesten als resultaat daarvan genoegen nemen met de kruimels. De methode van verdeel en heers werd toepast, om de Marrons, achter te houden in het vormen van een eenheid. De Marrons hebben dit ingezien. Het tij is gekeerd en nu wordt er moord en brand geschreeuwd.

Kort na de staatsgreep van 1980 trad Brunswijk vrijwillig in dienst van het Nationaal Leger, waar hij snel carrière maakte. Na het succesvol afronden van een commando opleiding in Cuba, werd hij als lijfwacht toegevoegd aan de veiligheidsdienst van Desi Bouterse. In 1984 kreeg Brunswijk ruzie met Paul Bhagwandas om een loonkwestie, welke heeft geleid tot het ontslag van eerstgenoemde. Toen Brunswijk om rekenschap vroeg en duidelijk maakte dat hij een gezin te verzorgen had, zou Bhagwandas geantwoord hebben: ”Geen gelul, je bent ontslagen. Dan ga je maar stelen.” Ik wil het niet goed praten, maar wat verwacht je van een lijfwacht die zijn leven dagelijks op het spel zet voor zijn meerdere, om zo een behandeling te moeten ondergaan. Dat is geesten oproepen die niet bezworen kunnen worden en zie daar het resultaat van dit advies.

Op 20 juli 1986 overviel het Jungle Commando onder leiding van Ronnie Brunswijk de militaire post te Stolkertsijver en nam 11 militairen gevangen. De Binnenlandse Oorlog is begonnen. Nederland zag in Brunswijk de man om  Bouterse te kunnen bestrijden. Hij kreeg materiële en financiële steun van Nederland. Zelfs huurlingen werden ingezet. Brunswijk was ineens Robin Hood. Hij kreeg vrije toegang tot Nederland om hoge politici en verzetsstrijders te ontmoeten.

Maar toen Brunswijk na het tekenen van het vredesakkoord toenadering zocht tot Bouterse, werd hij plotseling door Nederland bestempeld als drugsdealer. Dat is de werkwijze van rijke landen. Denk maar aan Manuel Noriega. Hij werkte samen met Amerika, maar op het moment dat hij niet meer wilde, was hij direct een drugsdealer. Naar mijn mening is de veroordeling van Brunswijk de zoveelste poging van Nederland om een voormalige bondgenoot de das om te doen.

Bij de verkiezing van 2010 werd de post van vicepresident toegewezen aan de A-Combinatie. Op aandringen van de NDP werd Robert Ameerali voorgedragen door de A-Combinatie.  

Anno 2020 wil Brunswijk zelf de post van vicepresident bekleden en Suriname is in rep en roer. Brunswijk heeft getoond een geduchte onderhandelaar te zijn, die weet hoe hij zijn troeven moet uitzetten. Mensen met een geweldige scholing en achtergrond zijn in de afgelopen verkiezingsstrijd gesneuveld en door de kiezers buiten de politieke arena gezet. Dus van hebzucht is er geenszins sprake. Suma wroko mu nyan.

Afgeven op de doorzetter Brunswijk heeft geen zin. Wat wij moeten doen, is alvast oefenen om te groeten. “Zijne Excellentie, vicepresident Ronnie Brunswijk, wij heten u welkom.” Ik ben jullie voor.