De laatste jaarrede van de president typeert de coalitie als 'concreet', 'daadkrachtig' en 'inspirerend'. In de ogen van de oppositie kan Bouterse echter niks goeds doen. Alles wat hij gezegd heeft, is verkiezingspropaganda. De hele speech is volgens de oppositie geschreven op maat van het winnen van de verkiezing en er is niks nieuws gepresenteerd. In elk geval heeft de president een belangrijke en concrete mededeling gedaan tijdens deze jaarrede. De verkiezingen worden gehouden op maandag 25 mei 2020! Efficiënt, want hetzelfde draaiboek voor de organisatie van de verkiezingen als vijf jaar geleden kan weer worden uitgewerkt. Dat is pas besparing in tijd en geld! 

De president heeft een rooskleurig beeld voorgehouden van de economie en de toekomstverwachtingen. Het gaat goed met de economie. De geldontwaarding gaat dit jaar maar 3% zijn. De criminaliteitsbestrijding is topprioriteit. Er is alle aandacht voor volksgezondheid en de sociale noden. Tot na de verkiezing is perceelsidentificatie opgeschort. De internationale reserve van de Centrale Bank is goed voor 5.2 maanden dekking van importen. De Afobakastuwdam komt na 55 jaar in handen van Suriname, ultimo 2019. 

President Bouterse heeft de vooruitzichten voor het komende jaar in een mooi cadeaupapier gepresenteerd. Heel veel plannen die miljarden zullen kosten. De honderden miljoenen leningen die de regering genomen heeft, zijn niet genoeg om de begroting te financieren. Er is een tekort op het budget van bijkans SRD 1.3 miljard. Hoe zal dit tekort worden gefinancierd? Die transparantie moet nog komen. Als het aan VHP ligt, gaat minister Hoefdraad achter slot en grendel. Dit kan alleen als de procureur-generaal ook vindt dat het schuldplafond is overschreden. Tot nu toe is het volgens hem niet het geval. De vraag is of het überhaupt zal lukken om Hoefdraad op te sluiten, met alle vrienden en schuiladressen die hij over de globe heeft. 

In elk geval is qua presentatie van de jaarrede niks veranderd in vergelijking met de negen voorgaande. Ruim twee uur stond de president te lezen van de twee teleprompters. Een aaneenrijging van woorden stroomde over de hoofden van het publiek en mensen die naar televisie keken. Deze keer had de president er echt zin in. Hij had duidelijk de smaak te pakken na een decennium aan jaarredes. Misschien besefte hij heel goed dat het de allerlaatste keer is dat hij via dat podium de 'poppen in de poppenkast' toesprak. De 'poppen' zijn ook zenuwachtig, want hoeveel keren terug na acht maanden?

Nita Ramcharan