De onzin van het Suralco/Alcoa Transactie Protocol

In het Transactieprotocol staat dat wij een grondige inspectie van de dam mogen uitvoeren. Maar, de overname blijft nog steeds op basis van “de staat waarin het zich bevindt”. Dit is een groot probleem, omdat wij dan Suralco/Alcoa nooit meer kunnen aanspreken als er achteraf een probleem zou zijn met de dam. Dat recht hebben we al verworven in de Brokopondo Overeenkomst en uit zich in de plicht van Suralco/Alcoa om de dam in “goed functionerende staat” over te dragen. Als de deal wordt aangenomen, verliest Suriname dit recht.

Nu zou je de vraag kunnen stellen waarom dit zo een probleem zou moeten zijn. Immers, we kunnen toch checken dat alles ok is met de dam? Het antwoord is de omgekeerde vraag: Als Suralco/Alcoa vindt dat alles prima is met de dam, waarom zou men dan bang zijn zich hiervoor garant te stellen? Geen enkele inspectie zal alle problemen boven water kunnen halen. Pas als het te laat is, weet je wat er mis is. Maar dan zitten we met de gebakken peren en zijn alle kosten voor ons.

Het protocol zwijgt als het graf over de fundamentele problemen van de concept deal. De enige aanpassing is dat de Nederlandse versie van de overeenkomst zal gelden. Een minimale tegemoetkoming dus. De negatieve gevolgen van de deal blijven echter gewoon bestaan:

1. Wij claimen geen wanprestatie door Suralco/Alcoa, terwijl wij daar recht op hebben. Wij lopen hierdoor honderden miljoenen USD mis;

2. Wij geven volledige vrijwaring aan Suralco/Alcoa voor vroegere, huidige, en toekomstige verplichtingen. Alle schade die in de toekomst wordt ontdekt, is voor onze rekening;

3. De kwestie van gekorte pensioenen van de Suralco-werknemers blijft onopgelost. Zij blijven een kunstmatig lager pensioen ontvangen;

4. Het onderstation op Paranam blijft bij Suralco waardoor Suralco volledige controle heeft over de stroomtoevoer naar Paramaribo en omstreken. Eén druk op de knop en Paramaribo is in het donker;

5. De voor ons zeer ongunstige arbitrageregeling blijft bestaan. Mocht er een geschil ontstaan in de toekomst, dan hebben we die in principe bij voorbaat al verloren;

6. Wij blijven betalen voor de stroom tot eind 2019, terwijl Suralco al 5 jaar gestopt is met haar activiteiten. Er komt geen enkele compensatie voor de 280 miljoen USD die we onterecht hebben betaald;

7. Wij zijn verplicht aan Suralco goedkope gesubsidieerde stroom te leveren gedurende 10 jaar. Wij gaan Suralco ongeveer 20 miljoen USD cadeau maken;

8. Wij hebben geen enkele financiële zekerheid dat de milieuschade daadwerkelijk wordt betaald aangezien borgstelling ontbreekt. Immers, de borgstelling van 1958 geldt alleen voor de Brokopondo Overeenkomst welke nu juist wordt beëindigd. De zogenaamde compensatie van 300 miljoen USD is dus niet gegarandeerd;

9.Suralco is niet aansprakelijk voor milieuproblemen die achteraf aan het licht komen. Alle schade is dan voor rekening van Suriname en dit kan in de honderden miljoenen belopen;

10. De ontwikkeling van Bakhuys wordt gekoppeld aan de goedkeuring van de Suralco/Alcoa deal. Zonder medewerking van hen kunnen wij geen andere partijen inschakelen.

De bron van het mislukken van de onderhandelingen is dat de regering zich slechts heeft gefocust op één ding: Het binnenhalen van de Afobakadam nog vóór de verkiezingen. De rest was niet belangrijk. Alcoa wist dat bliksemgoed en hun startpositie bij de onderhandelingen was dan ook dat “Afobaka van Alcoa is”. Een zeer slimme zet van Alcoa, want hierdoor heeft de regering tal van concessies moeten doen waarvan Alcoa gretig gebruik heeft gemaakt.

We bevinden ons op het punt dat de regering een deal wil doordrukken die Suriname enorme nadelen zal opleveren. Het Transactieprotocol is zoals duidelijk mag zijn, geen oplossing. De enige manier om ons land te behoeden is door in DNA tegen de deal te stemmen. Dit zal betekenen dat men het landsbelang boven enge politiek belangen stelt; vaderlandsliefde heeft dan overwonnen. De tijd is nu aangebroken voor alle DNA-leden om goed te luisteren naar haar of zijn geweten.