De districtscommissaris van Paramaribo Zuidwest, Eric Grauwde, heeft samen met Sharief Mahaboeb de fundamenten van de rechtsstaat helpen versterken. Door een niet geluidsdichte zaal onder andere als discotheek te exploiteren werden bewoners uit de wijde omgeving van Pontbuiten langer dan een jaar weekend na weekend uit de slaap gehouden. Daar heeft de districtbestuurder een einde aan gemaakt door naleving van de vergunningsvoorwaarden te eisen. 

Gezondheidswerkers wijzen er steeds op hoe belangrijk de nachtrust is. Opzettelijke verstoring daarvan kan terecht als een schending van een belangrijk mensenrecht getypeerd worden. Daarnaast is het ook bekend hoe stressvol het is wanneer het woongenot door geluidsoverlast wordt verstoord. 

Men verbaast zich over de alarmerende stijging van gevallen van hoge bloeddruk. De bekende radiodokter Wim Bakker wees recentelijk echter nog op het belang en economische winst van preventie. Met voorbeelden gaf hij aan dat het minder kost om ziekten te voorkomen dan deze uiteindelijk te bestrijden ofwel onder controle te houden. Met het terugdringen van geluidsoverlast voorkomt men ziektes en verminderen wij de uitgaven voor de volksgezondheid. Bij gehoorstoornissen van de lawaaiproducenten zal de samenleving voor een groot deel van de kosten moeten opdraaien. Arbeidsongeschiktheid vanwege gehoorstoornis komt de arbeidsproductiviteit zeker niet ten goede. Ook de verkeersveiligheid is in het geding vanwege de schrik die voorbijrijdende 'Jukeboxen met amplifier' veroorzaken bij menig verkeersdeelnemer.Wij zijn geroepen om onze omgeving in alle opzichten schoon te houden - dus ook wat lawaai betreft. Dat is beter dan later puin te moeten ruimen, in de meest brede zin van het woord. 

Burgers gaan er vaak stilzwijgend vanuit dat het opbellen met een klacht naar de politie - bij geluidsoverlast - geen zin heeft. Deze zal toch niet optreden tegen geluidspiraten. De politie op haar beurt redeneert dat wanneer de burgers niet bellen zij dan geen last van de geluidsovertreders c.q. geluidscriminelen hebben. Dat moet anders. Rust, moet weer de norm zijn als het om de woonomstandigheid gaat. Een situatie waarbij u bepaalt waar u wel of niet in uw huis naar luistert. Als u in uw eigen huis geen rust meer kunt vinden, waar dan wel? 

Zij die de hele week hosselen moeten in het weekend kunnen studeren of de rust vinden, die ze nodig hebben. Burgers moeten geen enkele avond van de week gegijzeld worden door het plezier van anderen. Als ik mijn oor te luisteren leg dan schijnt het aantal mensen dat verhuist, omdat ordeverstoorders hen het leven zuur maken schrikbarende vormen aan te nemen. Maar wie garandeert deze verhuizers dat ze op het nieuwe adres geen ordeverstoorders zullen aantreffen of dat deze op termijn hen ook niet daar zullen terroriseren? Het probleem moet daarom nationaal aangepakt worden. Voor wie zullen toekomstige regeringen kiezen; voor hardwerkende bonafide burgers of voor lawaaischoppers? 

Maar er is ook een mogelijke ontwikkeling waar niet lichtvaardig aan voorbijgegaan mag worden.  Als veel personen tegelijk een straat of wijk verlaten dan is het gevaar groot dat deze na winkel- en kantooruren verandert in een spookstraat c.q. spookwijk met alle gevolgen van dien. De Domineestraat is daar een voorbeeld van. In het buitenland zijn de voorbeelden legio. Willen we toestanden waarbij na winkelsluiting eenzame wandelaars dankbare objecten voor criminelen zijn?

Veel is gedoogd sinds de tijd dat thuis op de tonen van een kleine muziekband werd gedanst. Het aantal decibellen die deze bands produceerden was slechts enkele huizen verder te horen. Maar nu hebben wij te doen met apparatuur die geluid produceert dat 4 tot 5 straten verder met gemak hoorbaar is. Moeten we dan niet tot betere wettelijke regels komen en deze a.u.b. ook handhaven. Het lijkt dat wij er naartoe moeten werken dat feesten die overlast kunnen bezorgen gehouden moeten worden in geluidsdichte locaties en met voldoende parkeergelegenheid er omheen.

De bestaande discotheken, nachtclubs en ander evenementenlocaties waar de muziek redelijk luid wordt afgespeeld, maar waarvan buiten niets hoorbaar is, zijn voorbeelden dat het kan. Dat zou de nationale norm moeten zijn. 

Naast de onrechtmatige geluidsproducenten op verschillende locaties is het te hopen dat ook personen, die tij en ontij vanuit auto’s de lawaaierigheid in de stad vergroten, worden aangepakt. De open bussen met luidde muziek in stad en district zijn voor velen ook een kwelling. Zeker ook het gebeuk van veel te luid gestelde bastonen. 

Uiteindelijk staat en valt alles met de al dan niet assertieve burger. Een burger die niet op de vlucht slaat voor overdadig geluid, maar duidelijk aangeeft zelf te willen bepalen hoeveel geluid hij of zij duldt in het eigen huis.