In het stuk ‘Praatjes over voeding en gezondheid’ werd afgerekend met beweringen over ongezond eten, als voeding veel zout, suiker of vet zou bevatten. Er is o.a. niet bewezen dat een bepaalde hoeveelheid suiker in de voeding, schadelijk is.

Al vele jaren wordt door gezondheidsautoriteiten, de WHO voorop, aanbevolen dat niet meer dan 10% van de dagelijkse voeding uit suiker moet bestaan. Vanaf 2015 wordt beweerd dat het nog beter is als we niet meer dan 5% suikers in ons dieet hebben. 

Waarom deze adviezen? Omdat de autoriteiten aannemen dat obesitas niet meer zal voorkomen als we zo weinig mogelijk suiker gebruiken. Men gaat er kennelijk vanuit dat veel suiker in voeding de essentiële factor is die leidt tot vetzucht, adipositas, zwaarlijvigheid of obesitas, allemaal namen voor dezelfde ziekte.

Alle calorierijke=energierijke voedingsmiddelen kunnen bijdragen aan gewichtstoename. We worden echter pas zwaarder, als we meer calorieën consumeren dan we nodig hebben voor de normale functies van ons lichaam in rust (o.a. hartslag en ademhaling) + de calorieën waar behoefte aan is voor alle lichamelijke activiteiten (gebruik van spieren).

Het gaat dus om de totale hoeveelheid voeding die we consumeren en niet om de samenstelling van die voeding (de verhouding van eiwitten, koolhydraten en vetten).

Suikers behoren tot de koolhydraten. In klinische trials is aangetoond: wanneer suikers in het dieet, door andere koolhydraten van dezelfde calorische waarde worden vervangen, leidt dat niet tot gewichtsverandering. M.a.w., het is erg onwaarschijnlijk dat sterke reductie van alleen suiker in onze voeding, automatisch zal leiden tot drastische afname van obesitas. 

Hoe dan wel? Allereerst moet inzicht in de gecompliceerdheid van het probleem worden verkregen. Onderzoek naar de vele aspecten, ook de psychosociale, van deze chronische aandoening als gevolg van overmatig eten, moet worden verricht, waarna strategieën kunnen worden ontwikkeld die wel tot succes zullen leiden.

Educatie van jongs af is nodig, waarbij de school een prominente rol krijgt toebedeeld. Door o.a. in het curriculum van elk leerjaar, zodanige onderwijsactiviteiten te ontplooien, inclusief lengte- en gewichtsmetingen, kan obesitas worden teruggedrongen. De verantwoordelijkheid voor de gezondheid, waaronder het handhaven van een persoonlijk normaal lichaamsgewicht, ook BMI (Body Mass Index) genoemd, hoort bij elk individu en niet bij artsen, diëtisten of andere gezondheidswerkers te worden gelegd.

Preventie is van fundamenteel belang, omdat behandeling van obesitas in de hele wereld teleurstellende resultaten oplevert. Het is bewezen dat gesprekken en voedingsadviezen gegeven door artsen, medisch specialisten of diëtisten, zelden leiden tot blijvend substantieel gewichtsverlies. Bij mensen met ernstige obesitas, BMI groter dan 35, wordt soms alleen met risicovolle, maagverkleinende operaties, enig resultaat behaald.