Zoals Israël, nog meer landen!

In uw internet editie van 18 januari stelt de heer Sandew Hira de retorische vraag 'Heeft Israël recht van bestaan' en al in zijn tweede zin velt hij een negatief oordeel. Waarom zo snel? De VN erkent 193 landen en van zoveel wordt uitgerekend Israël zonder vorm van proces opgeheven. Hoezo dan?

In april 2015 werd Nepal getroffen door een verschrikkelijke aardbeving en de behoefte aan urgente medische hulp was enorm. Israël heeft binnen 48 uur een volledig uitgerust, bemand en op zichzelf staand veldhospitaal ingevlogen, de eerste ter plekke, om Nepal humanitaire hulp te verlenen. Elk jaar studeren er in Israël, op een Israëlische studiebeurs, honderden studenten uit ontwikkelingslanden om na hun studie hun eigen land verder vooruit te helpen. De praktische bijdrage van Israëlische wetenschappers en ingenieurs aan bijvoorbeeld druppelirrigatie in de landbouw, zonnepanelen voor stroomopwekking en recentelijk een farmaceutische doorbraak in de strijd tegen kanker, hebben het leven van miljoenen over de hele wereld verbeterd. Is dit alles niet een uitdrukkelijk 'ja' voor Israël?

De door de UNDP jaarlijks gepubliceerde Human Development Index meet de kwaliteit van het leven in 188 landen. Volgens de laatste index, van het jaar 2014, stond Israël op de 18e plaats (ter vergelijking: Japan nummer 20, Frankrijk nummer 22 en het hoogst gerangschikte Zuid Amerikaans land, Argentinië, nummer 40). Klaarblijkelijk gaat het de 8.5 miljoen inwoners, onder wie 1.7 miljoen Arabische- Israëli's, vrij goed. Israël leeft in vrede met twee van haar vier buurlanden, Egypte en Jordanië, en ware het niet vanwege het niet functionerend centraal gezag in Libanon (waar Hezbollah een staat binnen een staat is) zou er ook met dat land een vredesverdrag bestaan. Met Syrië is er een territoriaal conflict, waarvan de parameters van een oplossing te zijner tijd, aan alle partijen bekend zijn. De voorgestelde opheffing van de staat Israël is daarom ook geopolitiek totaal onzin.

De heer Hira baseert zijn opheffingsbesluit op zijn standpunt in het politieke conflict tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit, de officiële vertegenwoordiger van de Arabische bewoners van de Westelijke Jordaanoever en Gaza. Het conflict is erg ingewikkeld; de Engelse Wikipedia ingang citeert 285 bronnen, maar ook hier zijn de parameters van een politieke oplossing, het z.g. Clinton plan, grotendeels bekend. Het pleiten voor de opheffing van Israël werkt daarom averechts en verzwakt in feite de onderhandelingspositie van de Palestijnse Autoriteit.

De oprichting van de staat Israël werd door de VN in 1947 goedgekeurd, onder andere vanwege de historische rechten op een thuisland van de joden die duizenden jaren teruggaat. De heer Hira begint evenwel zijn analyse in 1904 en beschrijft Israël als een Europese koloniale onderneming. Joden wonen al duizenden jaren in het gebied van de hedendaagse staat Israël, hebben twee keer in hun geschiedenis daar de soevereine politieke macht gehad en in al hun gebeden, gebruiken en gewoonten is het verlangen naar hun thuisland behouden.

Dit alles wordt in het artikel volledig genegeerd en met oppervlakkige, eenzijdige en onware beweringen wordt Israël door de schrijver als een demonisch wangedrocht beschuldigd van volkerenmoord, etnische zuivering, landroof. Geen van deze schrille aantijgingen heeft enige basis in de realiteit en zijn ook op geen enkel serieus en objectief forum bewezen. Zo wordt er beweerd dat er 750 duizend Arabieren werden verdreven bij de proclamatie van Israël in 1948. Er waren tegen die tijd in totaal niet meer dan 630 duizend Arabieren in dat gebied en historici, o.a. gebruikmakend van gegevens dat het VN orgaan voor vluchtelingenhulp, schatten dat er hooguit 300 duizend Arabieren in 1948 de oorlog ontvluchtten of in sommige gevallen verdreven zijn. Als de leiders van de Palestijnse Autoriteit de moed opbrengen en zich bevrijden van de joden- haat en ophitsing die zij zelf aanwakkeren en aan de onderhandelingstafel plaatsnemen, zijn de vooruitzichten gunstiger voor het Palestijnse volk, dat al tientallen jaren gebukt gaat onder corruptie en wanbeleid en recht heeft op een betere toekomst in hun eigen staat.

Israël wordt van apartheid beschuldigd. Dit is aantoonbaar absurd en elke bezoeker aan het land beaamt dat, maar het is bovenal een belediging aan de miljoenen Zuid Afrikanen die onder deze verwerpelijke ideologie hebben geleden. Israëlische staatsburgers oefenen onafhankelijk van ras, geslacht of geloof hun rechten uit. Zoals overal ter wereld zijn er helaas ook in Israël mensen met racistische en etnische vooroordelen en ook instituties maken zich daaraan schuldig. Gelukkig bestaat er in Israël een vrije, ongebonden en waakzame pers alsmede een groot aantal Ngo's die gevallen van racisme of vooroordeel gelijk aan de kaak stellen. Israëli's komen voor in elke huidskleur en er zijn legio voorbeelden ook van Arabisch-Israëlische top specialisten, rechters, parlementariërs, ambassadeurs en vooraanstaanden in het bedrijfsleven, sport enz. De stad Tel Aviv is een van de meest LGBT vriendelijke steden in de wereld; zo heeft bijvoorbeeld recentelijk de Iraanse gay dichter, Payam Feili zich daar gevestigd omdat hij zowel in zijn geboorteland als daarna in Turkije werd vervolgd. Het enige land in het Midden Oosten waar tegenwoordig christenen en christelijke gemeenten in vrijheid hun geloof kunnen belijden is Israël. Israël is een moderne, open en bloeiende democratie waar de joodse meerderheid hun historische aspiraties en hun traditioneel leven leidt zonder dat minderheden daaronder lijden.

Samenvattend, het ontkennen van het bestaansrecht van Israël is waanzin. Integendeel, met al haar fouten en tekortkomingen zou de wereld er ongetwijfeld veel beter aan toe zijn met nog meer samenlevingen zoals Israël.

B. Lionarons
Jeruzalem
Israël