Diana Pokie (BEP) gaat onderwijs in binnenland aanpakken

Op 25 mei zijn 31 nieuwe DNA-leden gekozen. Het aantal vrouwelijke Assembleeleden is flink geslonken. Van de dertien vrouwen in de vorige zittingsperiode zijn er nog maar vijf over in het nieuwe parlement. Diana Pokie (31) is daar een van. Op de kandidatenlijst van de A-Combinatie in Brokopondo stond ze op de tweede plek. Ze komt uit de gelederen van Broederschap en Eenheid in Politiek(BEP). Als moeder van vier kinderen leidt ze een vrij druk bestaan. “Ik heb drie jongens en een meisje. De oudste is tien jaar en de jongste twee jaar. Ik ben niet getrouwd, maar leef in concubinaat”, vertelt Pokie.

Pokie, geboren in district Brokopondo(Brownsweg), komt uit een gezin van drie kinderen waarvan zij de oudste is. Ondanks een strenge opvoeding heeft ze toch van haar jeugd genoten: “Mijn vader was onderwijzer. Een heel strenge man. Terwijl mijn moeder zeer meegaand is; zij was net een zus voor ons. Toen ik in de derde klas zat verhuisden we naar Paramaribo, maar ik ben na mijn studie weer teruggegaan naar het district waar ik ingeschreven sta.”

Pokie trad in de voetsporen van haar vader en dook ook het onderwijs in. Ze heeft haar LO Handelswetenschappen afgerond. Vervolgens gaf ze vier jaar les op VOJ Brokopondo. Inmiddels is ze twee schooljaren als onderdirecteur verbonden aan VOJ Hockeystraat te Ramgoelam. Deze onderwijzeres houdt van dansen en feesten maar vooral van koken. “Ik maak graag Javaanse gerechten. Bami en nasi zijn mijn specialiteiten, echt lekker. Ik heb kookcursussen gevolgd. Fijne keuken A, B en C en ook Javaanse Keuken.”

Pokie werd in 2004 kernlid van de BEP voor het district Brokopondo. “Ik had een passie voor de BEP, ik hou echt van die partij. Ik hou ook van minister Waterberg, hij is echt mijn voorbeeldfiguur. Hij beweegt zich vrij tussen zijn mensen. Als ik naar minister Waterberg kijk, moet ik in de politiek.” Ze heeft zich dan ook voorgenomen in de voetsporen van de minister te treden.

De rol van politicus vindt Pokie een hele uitdaging. Ze geeft toe dat ze onervaren is en is bereid te leren. “Het volk van Brokopondo heeft voor me gekozen, omdat ze iets positiefs in mij hebben gezien. Ik zal hun vertrouwen niet beschamen en ga er helemaal voor.” Pokie denkt dat haar functie als onderwijzer in Brokopondo haar geen windeieren heeft gelegd. “Ik had een heel goede verstandhouding met leerlingen en ouders. De meeste van die leerlingen die ik vier jaar terug nog les heb gegeven, zijn nu stemgerechtigde. En ik ga er vanuit dat zeker 75 procent van hen op mij gestemd heeft.”

Om zich klaar te stomen voor haar taak als volksvertegenwoordiger is Pokie van plan aan zichzelf te werken: “Ik weet niet in hoeverre ik het kan combineren met lesgeven maar ik ga ervoor. Zodra ik merk dat die combinatie niet lukt, ga ik het lesgeven even terzijde leggen, want het volk heeft me gekozen. Ik moet hun belangen behartigen.”

Uiteraard gaat Pokie zich straks bezig houden met de landelijke problemen maar ze heeft zich ingeprent dat de mensen in Brokopondo haar doelgroep vormen. Als leerkracht wil ze vooral de jeugd aanpakken: “Wanneer ik naar het district Brokopondo kijk, zie ik dat de scholieren er met de pet naar gooien. Ze nemen het niet serieus, misschien vanwege gebrek aan motivatie, daarom ik wil me focussen op het onderwijs. Het aantal jongeren in het district is ook aanzienlijk.

Tienerzwangerschap is ook landelijk een maatschappelijk probleem, dus daar wil ik aan werken. Tienermoeders verdienen een tweede kans om minimaal een Mulo of LBGO diploma te behalen. Daarom is vorming en hulpverlening voor hen hard nodig. Ook voor de vrouwen die aan kleinschalige landbouw doen, wil ik me inzetten. Ze moeten cursussen krijgen zodat ze leren dat ze aan landbouw kunnen verdienen. Ik vind dat er meer scholen moeten komen, vooral ook in het vervolgonderwijs in het binnenland. Dan heb ik het ook over vakgerichte scholen want dat is een groot gemis.”

(tekst en foto: Sharon Crawford)