De volgende vragen rijzen namelijk in deze: Wat is ons buitenlands beleid en beleid voor de opvang van vluchtelingen? Hebben we überhaupt één ? Het gevoel bekruipt ons dat Suriname zich aanbiedt als een dumpplek voor het 'afval' van de VS voor een bordje linzensoep? De vraag blijft natuurlijk wat het bordje linzensoep is, namelijk de tegenprestatie van VS aan Suriname.

Er komen steeds meer vragen naar boven drijven: Waarom Suriname? Waarom krijgen enkele leden van deze Afghaanse families wel de greencard en andere familieleden niet? Waarom kiest de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) ervoor om Suriname te vragen hen te faciliteren? Heeft Suriname nu niet zelf voldoende acute problemen om nu ook te moeten dealen met ontheemde Afghanen? Zal De Nationale Assemblee ook hierbij worden betrokken? Hoe wordt dit gefinancierd? Van te voren duidelijkheid hierover geven heet: Openbaarheid van bestuur. Met of zonder wet, bij goed bestuur.

Onze economie en samenleving is momenteel onder zeer zware druk en voert daarom een IMF programma uit. De koers beweegt opwaarts en met een inflatie die steeds aangejaagd wordt door de aanhoudend hoge prijzen voor energie, levens- en genotmiddelen. Hardwerkende gezinnen, vaker met meer dan een baan, hebben het zeer moeilijk. De criminaliteitsvraagstuk is ten hemel schreiend en angstaanjagend. Voornoemde vraagstukken vragen om integer, dienstbaar, empathisch en kundig leiderschap met deugdelijk bestuur, en géén populistisch leiderschap.

Een sterk buitenlands beleid is een beleid dat o.a. ervoor dient te zorgen dat de nationale belangen en problemen (o.a. economie, productie, reputatie, kennisopbouw, grensoverschrijdend criminaliteit) via internationale partners (bi- en multilateraal of regionaal) behartigd c.q. worden aangepakt. Suriname eerst. Daarnaast wordt natuurlijk in het kader van internationale issues zoals. hongersnood, natuurrampen, oorlogen, moderne slavernij nagegaan hoe op basis van solidariteit ondersteuning of hulp geboden kan worden of een standpunt kan worden ingenomen. Dit, zonder dat daarbij de nationale issues, belangen en doelen uit het oog worden verloren of geschaad.

Het in een goed blaadje staan bij bilaterale partners of Internationale instituten, opgeblazen en loze beloftes maken, terwijl de bevolking gebukt gaat onder de druk van alle dag, dient niet het doel te zijn van een nationaal c.q. buitenlands beleid. Het is dus aan onze regeringsleiders om een pas op de plaats te maken, hun huiswerk te maken en Surinamers een leefbare samenleving te bieden. Dit kan door o.a. kredietfaciliteiten (laagdrempelig) aan te bieden en Surinamers te faciliteren met o.a. productie-grond zodat zij kunnen investeren in onder meer de agrarische en andere productiesectoren. Ook door ondernemerschap te stimuleren, het waarderen van het eigene – “: Sranan sani wi eigi sani”, corruptie bestrijdende maatregelen en een politiek vrij sociaal vangnet te implementeren. Drastisch te bezuinigen op niet prioritaire uitgaven en de juiste macro-economische, inclusief de correcte belastingmaatregelen te treffen ter gezondmaking van de economie behoren ook hiertoe.

Een drenkeling, kan nooit een andere drenkeling redden. Redt eerst jezelf! Laten we doen wat nodig is!

De Partij voor Democratie en Ontwikkeling in Eenheid (DOE)