124ste herdenking ‘dag van de arbeid’

Internationaal wordt vandaag voor de 124ste keer de ‘dag van de arbeid’ herdacht. De herdenking van deze dag vindt zijn oorsprong in de strijd voor de achturige werkdag van de arbeider. Vroeger kwamen arbeiders op deze dag bijeen om hun situatie te bespreken. Er werden lezingen georganiseerd waarin er aandacht werd besteed aan huisvesting, contractarbeid en wat het globalisatieproces met zich meebrengt
Over de ontwikkeling van de status van de arbeider is er geen eenduidig standpunt, zegt Roy Haverkamp, directeur van het Scholings Instituut voor de Vakbeweging (Sivis). “Je hebt bedrijven waar arbeiders goed verdienen: dus bedrijven met een goede collectieve arbeidsovereenkomst (cao) maar je hebt ook bedrijven waar de arbeiders zich afvragen waarvoor ze de hele maand hebben gewerkt.”

De Sivis-drecteur vindt dat het redelijk goed gaat met de arbeidende klasse. “Je kunt een arbeider niet steeds een salarisverhoging blijven geven en dan stijgen de prijzen in de winkels ook. Je zou een goed loon-prijs-winstbeleid moeten invoeren, anders blijf je maar in een vicieuze cirkel ronddraaien”, vindt Haverkamp.

De werknemers hadden een betere positie kunnen hebben als er geen onderlinge rivaliteit was tussen de leiders van vakbonden. “Er wordt gestreden om wie de grootste is, wie de meeste vakbonden heeft. En dat is allemaal in het nadeel van de werknemer. Als voorbeeld noemt hij de discussies tussen vakbonden bij de inpassing van ambtenaren in het Functie Informatie Systeem Overheid (FISO)

Ook vindt de vakbondsman dat arbeiders getraind moeten worden in hun bestedingspatroon. De arbeider moet leren om zijn geld goed te besteden. “Het komt vaak voor dat werkers ruim vóór het eind van de maand door hun salaris heen zijn en dan bij de baas gaan aankloppen voor een voorschot. Dat kan niet”.
Hij onderschrijft de visie van de vakbeweging en de overheid die vinden dat er een minimumloon moet komen.

(Sharon Crawford)