Openbaar maken salarissen, of naar huis sturen rvc staatsbedrijven

Veel parlementariërs houden er aan vast dat hoe dan ook het parlement moet weten wat de salarissen zijn bij de verschillende staatsbedrijven. Zij nemen geen genoegen met de mededeling van vicepresident Robert Ameerali dat het moeilijk is gegevens te krijgen van de bedrijven. In vrijwel alle gevallen zijn het de raden van commissarissen (rvc’s) die een sta-in-de-weg zijn.

Hun verwevenheid met de directievoering is volgens Ameerali intens. “Zij zijn daar als controle op de staatsbedrijven, door de aandeelhouder benoemd en als zij niet willen meewerken, moeten we ze wegjagen”, is het standpunt van coalitie parlementariër André Misiekaba (Mega Combinatie/NDP).

Geen toegang
Ameerali die in het parlement moeite doet een beeld te scheppen van deze moeilijke opdracht die hij zichzelf heeft gegeven in een belofte aan het college, zegt dat er weinig toegang is tot de cijfers. In bepaalde gevallen mag worden ingekeken in de bedrijfsadministratie, maar mogen er geen kopieën worden gemaakt. “Het is behoorlijk tof’, vindt de vicepresident, die de hulp inriep van het parlement.

Ameerali zegt dat aangenomen mag worden dat bij de grote en goed draaiende bedrijven het normale salaris over 16 tot 18 maanden wordt uitgesmeerd. “Dat is wat je ziet want de directiesalarissen liggen dan toch tussen de US$ 10.000 en US$ 15.000 per maand”, zegt de vicepresident. Afhankelijk van de arbeidsvoorwaarden in het bedrijf kan volgens Ameerali het genoemd bedrag gerust met twee worden vermenigvuldigd. Bij de kleinere en niet zo goed draaiende bedrijven liggen de salarissen in de buurt van US$ 3000.

Presidentiële norm
Waar het parlement een eenduidig standpunt heeft over het kenbaar maken van de salarissen bij de staatsbedrijven zijn er volgens Ameerali binnen de regering verschillende meningen. Minister Jim Hok van Natuurlijke Hulpbronnen zei eerder deze week al dat hij er niet van overtuigd is dat deze informatie naar buiten mag komen omdat daarvoor elke wettelijke basis ontbreekt. Volgens hem zijn parastatale bedrijven bij wet ingesteld juist om voor de gemeenschap een goed product te ontwikkelen en dat moet in alle rust en privacy plaatsvinden.

Naast Misiekaba is het zijn fractie en partijgenoot Rabin Parmessar die heftig protesteert tegen het niet openbaar worden van de cijfers. “Ik zie geen enkele belemmering, de raden moeten de informatie geven. Ik wil hierover uitgebreid met de regering praten”, zegt hij. Theo Vishnudatt (Mega Combinatie/NDP) komt met het voorstel dat er een presidentiële norm geldt voor staatsbedrijven. “Niemand mag meer verdienen dan de president van het land”, vindt hij. Assemblee-voorzitter Jennifer Geerlings-Simons brengt een einde aan de felle discussie en kondigt aan dat volgende week dinsdag deze kwestie in huishoudelijk verband verder wordt besproken.