Op oudjaarsdag neemt Commewijne afscheid van de vier kinderen Aroma die om het leven kwamen bij het geweldsincident in Richelieu. Terwijl het land zich normaal voorbereidt op de jaarwisseling, staat de gemeenschap in Commewijne stil bij een verlies dat diep ingrijpt en het jaar in rouw afsluit. Alle tien ontzielde lichamen, inclusief dat van de dader, zijn inmiddels vrijgegeven door het Openbaar Ministerie.

Uit het obductierapport is vastgesteld dat Dennis Aroma (43) is overleden als gevolg van zuurstofgebrek in de hersenen, veroorzaakt door een afsluiting van de halsvaten. Deze afsluiting is ontstaan door verhanging. Nadere informatie moet het onderzoek uitwijzen over hoe de verhanging heeft plaatsgevonden. 

Volgens de vastgestelde feiten werd Aroma op maandag 29 december omstreeks 01.30 uur opgenomen in het cellenhuis aan de Keizerstraat, waar hij werd geplaatst in een OT'er-cel (onder toezicht gestelde cel). De ruimte was niet verlicht. De ophanging werd ontdekt tijdens een controle rond 06.10 uur.

Aroma zou volgens rapportage van de politie het verbandmateriaal van de spalk om zijn rechteronderbeen hebben verwijderd. De uiteinden van het verband werden met meerdere lussen vastgemaakt aan het traliewerk in de cel.
Het traliewerk bevond zich op een hoogte van ruim 150 centimeter, terwijl het verband op een hoogte van 180 centimeter boven de vloer was bevestigd. In de cel bevond zich verder alleen een groen SEH-laken.

Starnieuws verneemt dat bij het aantreffen van de arrestant in de cel er reeds sprake was van lijkstijfheid. Uit de gegevens blijkt dat nadat de gewonde arrestant in de cel was geplaatst, niemand zich om hem heeft bekommerd. Pas in de ochtend bleek dat de arrestant door verhanging om het leven is gekomen. Ten tijde van het incident waren er twee medewerkers aanwezig in het cellenhuis. Beiden zijn inmiddels verhoord in het kader van het lopende onderzoek.

De regering heeft besloten de begrafeniskosten voor de slachtoffers te dragen en nazorg en begeleiding te bieden aan de nabestaanden. Daarnaast is 2 januari uitgeroepen tot dag van nationale rouw.

Op een dag die traditioneel symbool staat voor hoop en een nieuw begin, wordt Suriname geconfronteerd met intens verdriet. Oudejaarsdag wordt zo geen moment van aftellen, maar van stilstaan — bij wat verloren ging en bij de verantwoordelijkheid om hier lessen uit te trekken.