De Nederlandse zender NPO Radio 1 nodigde vorige week de Surinaamse schrijfster Cynthia McLeod uit. Ze is gespecialiseerd in onder andere het slavernijverleden en kwam vertellen over de vele etnische groepen die in ons land een plek hebben gevonden en samenleven. Zo ging het bijvoorbeeld over het aantal nationale feestdagen (19), een direct gevolg van de hoeveelheid culturen in, zoals McLeod het noemt, de melting pot waarin alles hetzelfde smaakt.

Conflicten tussen verschillende culturen en geloven zijn van alle tijden. In India en Pakistan is het al weken onrustig in een regio die door beide landen wordt geclaimd en waarin de verschillen tussen hindoestanen en moslims een grote rol spelen. Ik zeg niet dat dit soort conflicten in Suriname zullen ontstaan, uitsluiten doe ik het evenmin. Het is aan de toekomstige regering om de verschillende culturen als kracht te zien en niet als beperking. McLeod zei het op de Nederlandse radio heel treffend. "Een rasechte Surinamer kan nooit tegen een groep zijn, want dan ben je ook tegen jezelf."

De uitdaging van verschillende culturen
Dat het lastig kan zijn om de verschillende culturen op een harmonieuze manier te laten samenleven zien we elke dag. Je hoeft het wereldnieuws maar te bekijken om je geloof in de mensheid te verliezen. Onze nieuwe regering krijgt de schone taak om voor een hecht Suriname te zorgen, waarin sprake is van eensgezindheid. In landen met veel verschillende etnische groepen mensen zie je echter dat ze soms loyaler naar hun eigen groep zijn dan richting de staat. Het zorgvuldig uitgestippelde beleid is minder van belang dan het gevoel dat binnen de eigen groep heerst. Dat maakt het niet alleen lastig om een neutrale regering te vormen, maar ook (en misschien wel vooral) om voor een eensgezind Suriname te zorgen.

Waarom hamer ik daar zo op? Conflicten zullen er altijd zijn. Er is echter een verschil tussen een conflict en een burgeroorlog. Nu is dat laatste wel erg extreem, maar spanningen kunnen al snel hoog oplopen, terwijl dat helemaal niet nodig is. Als etnische groepen gewoon samenwerken en elkaars krachten gebruiken, komen we een stuk verder. In die zin kun je besturen vergelijken met het maken van een salade. De ingrediënten versterken, als het goed is, de smaak van de salade.

Wanneer de etnische groepen niet samenwerken, ontstaat er een serieus probleem. Dit kan leiden tot corruptie, wat we in Suriname maar al te goed kennen. Andere gevolgen zijn een zwakke regering, wat je op dit moment in sommige Afrikaanse landen ziet. In ongeveer een kwart van de Afrikaanse landen woedt op dit moment een burgeroorlog, met als voornaamste oorzaak een zwakke regering met bestuurders die hun eigen belang boven dat van het land (lees: de inwoners) primeren.

Oplossing: samenwerken!

Een regering kan niet alleen met een salade worden vergeleken, maar ook met een voetbalteam. Alle radertjes moeten werken, anders stopt de motor met draaien en missen we zeker het WK-voetbal. Zelfs Louis van Gaal kan ons dan niet redden. Of eigenlijk wel. Van Gaal heeft alles wat een goede leider nodig heeft: een duidelijke visie, gezag en menselijkheid. En Louis hamert op samenwerken, wat ook voor onze nieuwe regering dé oplossing is.

Iedereen moet samenwerken, ongeacht hun achtergrond, politieke voorkeur en geloofsovertuiging. Zo creëren we niet alleen een sterke staat, maar ook een eerlijke. Vergeet niet dat we dankzij de oliemiljarden een welvarend land kunnen worden, waardoor armoede grotendeels naar de achtergrond kan worden verwezen, op voorwaarde dat we een sterke en eerlijke regering hebben. Daar heeft onze melting pot waarin alles hetzelfde smaakt recht op!

R.F.N. Bouterse