Column: Roeien met de riemen ...

Natio Nieuwe Stijl heeft zich voor de tweede keer geplaatst voor de Gold Cup die door de Concacaf dit jaar voor de 18e keer wordt gehouden. Sinds de Surinaamse Voetbal Bond (SVB) enkele jaren geleden met deze nieuwe samenstelling aan de slag ging, heeft de nationale ploeg flinke stappen omhoog gezet. Natuurlijk zijn we er nog lang niet, maar toch kan gesteld worden dat de selectie geleidelijk aan kwalitatief steeds beter wordt. Aan de vooravond van de kwalificatiewedstrijden voor de mondiale eindronde en de start van de regionale eindronde is het zaak dat er betere spelers aansluiten om kans te maken uit de groep te komen. Het is dan ook niet vreemd dat het management van Natio druk doende is om spelers zo snel mogelijk speelgerechtigd te krijgen. Los van deze twee korte termijn doelen is er natuurlijk ook het lange termijn doel dat erop gericht is om Natio duurzaam beter te maken.

Deze editie van de Gold Cup zal een bijzondere zijn, omdat het relatief kort voor het Wereldkampioenschap plaatsvindt en landen willen zien waar hun selecties staan en op welke punten ze nog verbeteringen moeten aanbrengen. Ook Natio moet het verblijf op de Gold Cup zo lang mogelijk laten voortduren, zodat de spelersgroep aan elkaar kan wennen en zich de speelstijl eigen kan maken. Het is verbazingwekkend dat mensen uit de voetbalwereld zich ervoor lenen om niet alleen de keuzes van het management te bekritiseren, maar ook gewoon op voorhand de aan te trekken spelers negatief te bespreken. Natio is niet gebaat bij dit prematuur gezwets, omdat het meer schade aanricht dan dat het opbouwt.

Natuurlijk moet er kritiek zijn, zodat betrokkenen scherp blijven, maar in deze kwetsbare ontwikkelingsfase moet er zorgvuldig worden omgesprongen met de belangen van dit jonge team in wording. We kunnen nog zoveel roepen dat spelers die worden opgeroepen voor Natio bij grote clubs moeten spelen, maar die spelers moeten zelf ook willen aansluiten bij Natio, hetgeen vaak niet het geval is. Niet zelden hoor je dat ze nog hopen op Oranje. Die realiteit moet onder ogen worden gezien en dan moeten we blij zijn met de spelers die wel bereid zijn om hun schouders te zetten onder het ‘Bouwproject Natio’. Ook al komen die spelers uit in de Keuken Kampioen Divisie (KKD), dan nog kunnen ze een toegevoegde waarde zijn, omdat ze vaak al vanaf hun jeugd alle klassen hebben doorlopen en dus een behoorlijke voetbalbagage hebben en per slot van rekening niet iedereen kan uitkomen voor een topclub.

Natuurlijk begrijp ik dat er bij degenen die aan de wal staan paniek in de tent is, omdat Mexico niet de eerste de beste tegenstander is en El Tri met negen titels de recordhouder is van de Gold Cup. Ik breng in herinnering dat de meeste spelers van ‘voetbaldwerg’ Saoedi-Arabië die tegen ‘voetbalreus’ Argentinië uitkwamen in de groepsfase van de laatste editie van het WK, ook niet bij grote clubs onder contract stonden, maar toch hebben ze gewonnen van het sterrenensemble van de latere wereldkampioen. Op het Europese Kampioenschap (EK) heeft zich iets soortgelijks voorgedaan toen het nietige Georgië het meer ervaren Portugal de pas naar de achtste finales afsneed. Dus mijne mensen: waar gaat deze discussie over? We moeten roeien met de riemen die we hebben en ons scharen achter deze kanjers die wel willen uitkomen voor Natio.

Mireille Hoepel