DOE stelt vragen over import vee uit Brazilië

DOE stelt vragen aan de regering over import van vee. De afgelopen maanden is vaker de kwestie van invoer van vee uit Brazilië aan de orde geweest. De onderdirecteur van het ministerie van Landbouw Veeteelt en Visserij (LVV), Edmund Rozenblad, heeft in juli aangekondigd dat de overheid haar goedkeuring gegeven heeft voor de import van slachtdieren uit Brazilië. Hij verwacht dat met de import van vee, er te zijner tijd weer voldoende vee in Suriname zal zijn. Twee maal zal er gekeurd worden. Eerst zal personeel van de Veterinaire dienst afreizen naar Brazilië daarna zal de tweede keuring lokaal geschieden.

Er zijn echter ook andere geluiden in de samenleving waar we niet aan voorbij kunnen gaan. Er zijn onder boeren en slagers die zich zorgen maken over deze ontwikkelingen. Zo wordt aangegeven dat de dieren invoerrechten vrij worden binnen gebracht, terwijl Surinaamse boeren op veevoer, medicamenten en andere zaken die nodig zijn die kosten wel moeten betalen. Ook zou naar de prijs van cargo en padi moeten worden gekeken indien men de sector een boost wil geven.
Veertig jaar geleden was de achteruitgang van de veestapel reeds een punt van zorg. Boeren waren bereid in coöperatief verband ’s Landsboerderij over te nemen en te ontwikkelen. Helaas heeft de toenmalige regering er van af gezien en werden de gronden van dit bedrijf aan anderen toegewezen. Hierdoor werd een goede kans gemist om de veestapel duurzaam en gestructureerd verder te ontwikkelen.

Ruim 20 jaar geleden werden runderen geïmporteerd uit Costa Rica en Panama. De schepen met dieren meerden aan bij het slachthuis en werden de dieren daar 10 dagen in quarantaine gehouden. De import van levende dieren uit eerder genoemde landen stopte en tien jaar geleden werd er plotseling door de heer Boeden uit Guyana vee geïmporteerd. Na een bepaalde tijd ontdekte men dat de dieren TBC, een ernstige, soms besmettelijke bacteriële infectieziekte, hadden. TBC runderen werden afgemaakt en op het abattoir terrein begraven. Er was een poclain hiervoor beschikbaar. Niet te geloven dat zoiets op het terrein van een slachthuis mogelijk was.

Verschillende boeren hebben de afgelopen tijd het onderdirectoraat Veeteelt van LVV benaderd om runderen uit Brazilië te importeren. Door de onderdirecteur is dit steeds afgewezen met de mededeling dat de dieren in dat gebied aan mond-en-klauwzeer zouden lijden. Dit is een zeer besmettelijke virusziekte.
Het is dan ook verbazingwekkend dat nu ineens de onderdirecteur aangeeft dat er niets aan de hand is met import van levende runderen uit Belem. Na ontscheping zullen de dieren naar Baboenhol vervoerd worden.

De vragen die gesteld worden zijn:
1. Kan de regering, m.n. de ministers van LVV en Volksgezondheid, duidelijke garanties geven dat het vee gevrijwaard is van ziekten?
2. Zijn er voldoende deskundigen en middelen beschikbaar om de keuring van geïmporteerde dieren adequaat te doen geschieden?
3. Waarom wordt niet gekozen voor het importeren van geslacht vee i.p.v. levende dieren? Er zijn enkele Surinaamse bedrijven die bepaalde delen van geslachte dieren importeren.
4. Wat is het lange termijn plan van de overheid als het gaat om versterken van de lokale sektor? We denken hierbij aan o.a. graslandschapsverbetering ten behoeven van ons eigen vee.
5. Het gewicht van Surinaamse dieren is gemiddeld 120-150 kg. De Braziliaanse wegen gemiddeld 200-250 kg. Per week worden 150 dieren geslacht, per maand zijn dat 600. Uitgaande van deze gegevens zou de maandelijkse import van 500 dieren te veel zijn. Zou niet met de helft kunnen worden volstaan?
6. Is transport per schip en daarna de lange tocht naar Baboenhol in open trucks wel verantwoord? Indien voor slachting daarna, weer van dezelfde route in omgekeerde richting gebfruik wordt gemaakt, is de garantie aanwezig dat andere boerderijen geen last hiervan zouden kunnen ondervinden (indien er sprake is van ziekten e.d.)?

Partij voor Democratie en Ontwikkeling in Eenheid (DOE)