Vakbeweging en politiek gaan WEL samen

Velen zijn van mening dat de vakbeweging en politiek ver van elkaar dienen te blijven, omdat ze niet samen gaan. Een mening die niet zonder meer terzijde gelegd kan worden als oppervlakkig gekeken wordt naar enkele situaties die kunnen ontstaan bij het samenbrengen van politiek en de vakbeweging. Echter, als die situaties wat dieper bekeken worden, krijgt het tegendeel meer validiteit.

Enkele situaties die kunnen ontstaan zijn:
1. De invloed binnen de vakbeweging wordt door de vertegenwoordigers als mes op de keel van de democratisch gekozen regering gebruikt.
2. De vertegenwoordigers van de vakbeweging gebruiken hun positie en/of invloed binnen de vakbeweging om de leden voor de gek te houden namens de zittende regering.
3. De vertegenwoordigers gebruiken hun invloed binnen de politiek om de vakbeweging aan te sterken en doeltreffender te maken.

Een oppervlakkige blik in de geschiedenis van de vakbeweging, van de bijdrage van een persoon als Friedrich Engels tot een persoon als Louis Doedel, leidt al snel tot de conclusie dat het tegengaan en/of voorkomen van onderdrukking, onmenswaardige en onrechtvaardige behandeling van arbeiders/werknemers een belangrijke, als niet de belangrijkste, pilaar is voor het ontstaan van de vakbeweging. De vakbeweging is dus geen instrument dat bedoeld is om de machtszucht van één persoon of groep te bevredigen (situatie 1). Het is ook geen instrument dat bedoeld is om werknemers slechts in het gareel te houden namens een bevriende regeercoalitie (situatie 2). Iedere persoon of groep die zich bewust of onbewust schuldig maakt aan het ontstaan van deze twee situaties zal vroeg of laat de rekening gepresenteerd krijgen door de leden. Het is daardoor dus makkelijk te concluderen dat die situaties niet duurzaam zijn.


Algy Johns
johns.dkq@gmail.com