De wijziging van de Kiesregeling en de Grondwet in De Nationale Assemblee  zal ongetwijfeld gevolgen hebben voor het stemgedrag van het electoraat. Bij de algemene, geheime en vrije verkiezingen van mei 2025, zal het etnische stemgedrag een bepalende factor zijn voor het eindresultaat. 

Een belangrijke oorzaak hiervan is dat een groot deel, misschien wel 90%,  van het electoraat zeer beperkt of niet geschoold is. Dit deel is dus makkelijk mee te nemen met de emoties en sentimenten. Deze groep kijkt niet naar de normeringen (partijprogramma’s, regeerprogramma’s en de realisatiegraad daarvan). De podiumtaal is de graadmeter voor deze massa. Hierin is de oorsprong van nepotisme en patronage. Zelfs de kleine groep zogenaamde intellectuele geschoolden is vanwege de materialistische overwegingen ook vatbaar voor manipulatie.

Wat we ook zien is dat de  maatschappij in haar totaliteit niet op een professionele manier functioneert. Vanwege de zeer beperkte institutionele versterking en functionering van de democratische instituten als Rekenkamer, CLAD, DNA, rechterlijke macht etc. vinden er heel veel  maatschappelijke misleidingen plaats. 

Het volk van Suriname is ook decennia in de maling genomen door verschillende regeringen. Er is steeds weer een groot verschil tussen wat wordt voorgehouden tijdens verkiezingscampagnes en het daadwerkelijke beleid. Wanneer de beleidsbepalers  eenmaal in het zadel zijn geholpen, maken ze een manoeuvre van 180 graden en zien we dat hun beleidskeuze veelal gebaseerd is op etnische leest geschoeide motieven. 

Wie zijn  of haar ogen goed de kost geeft zal het wel zijn opgevallen in welke geografische gebieden de meeste significante ontwikkelingen in de afgelopen 50 jaar zijn neergezet.  Het zijn deze niet te ontkennen argumenten die politieke leiders bij gebrek aan degelijke ontwikkelingsvisie aangrijpen om het getergde volk op te zwepen om etnisch te stemmen. Het leeuwendeel van de van de politieke leiders neemt niet eens de moeite om het volk op te voeden om zaken in termen van politiek ideologisch en  partijprogramma’s te beoordelen.

De politieke partijen die in het machtscentrum zijn of zijn geweest, worden niet ter verantwoording geroepen om rekenschap van hun beleid te geven. Want dat moeten ze wel doen. Immers, ze krijgen de ruimte om met de belastinggelden van het volk ontwikkelingen neer te zetten. Dan is het meer dan logisch dat ze verantwoording moeten afleggen. Dit gebeurt echter niet en komen ze altijd met nietszeggende smoesjes  weg. 

Ondertussen wordt een nieuw politiek instrument (Kiesregeling) aangescherpt om de modus operandi voort te zetten. Politici bedrijven politiek individueel in hun eigen belang, maar begrijpen tevens als geen ander de kunst, wanneer ze zich gemeenschappelijk moeten op stellen, om het eigen hachje te redden.

Ettiré Patra