Er zijn vervroegde verkiezingen omdat het kabinet Rutte IV is gevallen. Het kabinet ging ten onder omdat de regeringspartijen het niet eens konden worden over de asielkwestie. In Nederland komen jaarlijks veel asielzoekers. Dit zijn vooral mensen uit gebieden waar oorlog is, zoals Syrië, Oekraïne en wellicht in de toekomst Israël. Het grootste struikelblok was de gezinshereniging. Sommige partijen wilden hier strengere regels voor. Let wel, we hebben het over Nederland, een (zeer) welvarend land dat de laatste decennia nooit betrokken is geweest bij oorlogen of conflicten en waar ze een andere definitie van armoede hebben dan wij. En dan gaan de beleidsbepalers in dat land bepalen dat mensen die zijn gevlucht om te voorkomen dat hun kop eraf wordt geschoten, hun gezin niet mogen laten overkomen.

Dit is trouwens niet de bende waar ik het over wil hebben. De bende zit verspreid over 150 zetels in de Tweede Kamer, zoals de volksvertegenwoordiging in Nederland wordt genoemd. In die Tweede Kamer zitten, houd je vast, 16 verschillende partijen. Goed, er zijn in Nederland meer zetels te verdelen dan bij ons, maar je raakt toch compleet de weg kwijt? Partijen die allebei iets rechts van het midden zitten vallen over futiliteiten. Politiek is compromissen sluiten, dat begint niet als je wilt regeren, maar al ruim daarvoor, als je je wilt aansluiten bij een partij. Volgens mij is de oplossing niet om een nieuwe partij op te richten, omdat je het toevallig niet eens bent met punt 27 van het partijprogramma.

Rutte en de VVD hebben het al lang voor het zeggen in Nederland, sinds 2010. Op zich is het vreemd dat hij zo lang aan de macht is gebleven. Vaak wordt de regering immers gestraft voor het beleid. Het grappige (bij wijze van) is dat dit met name gebeurt bij kabinetten die het land vooruit hebben geholpen. Helaas doet groeien pijn. Als ik kijk naar onze vrienden in Nederland, dan zie je dat het CDA meermaals is gestraft voor het doorvoeren van bezuinigingen, bezuinigingen die keihard nodig waren. Alleen vindt het volk dat niet zo leuk en daarom word je daar tijdens de volgende verkiezingen voor gestraft.

Nu ben ik geen onrealistische romanticus die zich niet kan neerleggen bij het feit dat het leven en de politiek lang niet altijd eerlijk zijn. Dat weet ik ook wel. Bij mij gaat het alleen wringen als de onrechtvaardigheid om de hoek komt kijken. Dan heb ik het niet over Mark Rutte. Om te beginnen vertrekt hij uit de politiek, maar het kan me weinig schelen of zijn VVD aan de macht blijft. Nee, ik kijk liever naar ons eigen land.

In Suriname gebeurt genoeg. Ondanks dat je op platformen zoals Facebook weleens wat anders leest, is de huidige regering bezig ons land uit het diepe slop te trekken. Financieel gaat het nog niet goed, maar er worden stappen gezet. We zijn er nog lang niet, maar ik ben ervan overtuigd dat er een Suriname wordt neergezet waar we over een aantal jaar trots op zijn. Neem Louis van Gaal er nog bij als bondscoach en we zijn niet alleen financieel gezond, maar ook sportief.

Er is wel een voorwaarde om te blijven groeien, in de vorm van tijd. Een boom die net geplant is, heeft tijd nodig. Iedere dag kijk je in de tuin, maar valt het tegen hoe weinig de boom is gegroeid. Wat werkt dan beter? Om de boom na vijf jaar om te hakken en een nieuwe te planten? Of de boom die er al staat en zijn wortels heeft verspreid de kans geven om tot ongekende hoogtes te reiken?