Beleidsarmoede een keus?
05 Sep, 13:15
foto
Raymond Sapoen


(Ingezonden)

Als er één ding duidelijk is geworden na de gok-armoede gekte de afgelopen week, is het wel dat er schrijnende armoede is in Suriname. Hierover bestaat er geen discussie. Iedereen die dit betwijfelt leeft buiten de realiteit en moet worden gelyncht!. Niet de gladde Cedric. Die heeft slechts ongewild ons laten nadenken over de vraag of gokken armoede stimuleert of juist andersom: stimuleert armoede het gokken? En dan heb ik het niet over de beroepsgokkers in het casino, maar de 'gewone' suri-betters. We kennen eenmaal genoeg mensen die op momenten van radeloosheid niet veel tijd nodig hebben te beslissen hoe hun laatste 150 SRD van de maand te besteden. Droog brood kopen voor twee dagen of gewoon de 'reële' kans nemen dat dit bedrag wordt omgetoverd in SRD 1500?  It's worth the chance.

Nou is armoede, vooral verborgen armoede, een bedreigende rode vlag in deze regeringsperiode. De huidige economische exodus als gevolg van dit armoedig perspectief, spreekt boekdelen. Nog erger is de conclusie van de VES voorzitter “dat zoals het er nu voor staat, deze regeertermijn wordt afgesloten zonder positieve speerpunten, maar wel met een ernstige toename van de criminaliteit en armoede”. Beleidsarmoede verleidt minister van Financiën Raghoebarsing de schuld te  geven aan verspilling en het royaal leven van toppers van de vorige regering. Hoe arm moet je wel zijn om gemakshalve te zwijgen over de miljoenen die deze regering letterlijk over de balk heeft gegooid in o.a. de SLM affaire, het HPSG debacle en verspilling aan talloze en nutteloze commissies en snoepreisjes.

Intussen vervolgt Chan heldhaftig de tweede helft, terwijl zijn eerste minister Ramdin zich op de borst slaat door te verwijzen naar de koopkrachtversterking van SRD 2.500 en straks de verhoging van de overheidspensioenen naar SRD 1.350. In zijn armoedige mantra biedt dit uitkomst voor de ongekende kostenverzwaring die velen binnen korte tijd in armoede heeft gedompeld: meer besteedbaar inkomen, wat impliceert dat er meer geld in de zakken van de mensen zit. Meer inkomen dus om de verhoogde stroom- en watertarieven, kookgas, btw, brandstof en voedselprijzen te betalen. De verhoogde alles feitelijk. Dan heb ik het nog niet over de grote groep werkers in de particuliere sector die verstoken is van elke vorm van koopkrachtversterking.

Zelfs de niet-econoom weet dat het beschikbaar inkomen en de kosten van levensonderhoud twee fundamentele concepten in de economie zijn die een belangrijke rol spelen voor het financieel welzijn van elk individu. Als de overheid de prijzen op de markt in de gaten had gehouden, zou zij tot de conclusie zijn gekomen dat de stijging van het beschikbaar inkomen, veroorzaakt door haar economisch beleid, volledig teniet is gedaan door de scherpe prijsstijgingen. Feit is dat de extra miljoenen aan koopkrachtversterking in de zakken zijn beland van winkels, supermarkten en nutsbedrijven en de realiteit is dat wij uiteindelijk veel minder kopen dan voorheen.

Zo zal dus ook de dappere verlate kruistocht van Chan tegen grondroof, in het niet vallen bij de crisis op het gebied van levensonderhoud. Maar wie maakt het uit? Deze crisis doet de rijke vrienden van de regering geen pijn. In feite hebben deze vrienden tijdens de crisis winst gemaakt en blijven ze profiteren van het weggooien van het beschikbare inkomen door de armen.

Raymond S.Sapoen
Advertenties

Monday 06 May
Sunday 05 May
Saturday 04 May