Het binnenland waar het tropisch oerwoud het meest voorkomt, kan een deel van deze inkomsten inzetten voor de financiering van de broodnodige ontwikkeling in het gebied. Als land kunnen we heel veel van ons westerbuurland Guyana opsteken, dat reeds enkele stappen in de richting van carbon credit heeft gezet. Wat belangrijk is, is dat er vanuit de instituten die belast zijn met duurzaam milieu beheer in Suriname en de overheid er duidelijke afspraken gemaakt moeten worden met de lokale gemeenschappen hoe zij hun gebieden ingericht willen hebben. Dus alvast een blauwdruk klaarzetten. De mensen hebben eenmaal vanwege hun duurzame wijze  leven gedurende eeuwen het tropisch regenwoud kunnen conserveren en  behouden in bijna maagdelijke vorm zoals het nu eruit ziet. Dankzij hen kunnen we nu praten van ecotoerisme waaraan er miljoenen US-dollars verdiend worden door de luchtvaartmaatschappijen en grote hotels in Paramaribo en andere actoren die er een graantje meepikken.

Enige jaren terug  hadden we een Parijs verdrag, waarin er werd gesproken over het terugdringen industriële activiteiten in de westerse landen. Recentelijk waren de politieke leiders in Zuid-Amerika in Amazon Cooperation Treaty Organization (ACTO) verband in Belém, Brazilië bijeen, om van gedachten te wisselen over het duurzaam beheer van het Amazone woud in het kader van klimaat verandering in de wereld. Later dit jaar is ook Dubai geprojecteerd, waar wereldleiders weer eens zullen delibereren over het mitigeren van de uitstoot en daarmede het temporiseren van extractieve economische activiteiten in de wereld.

Ons land is in relatief opzicht bijna een ongerept en maagdelijk deel in de wereld, als we in aanmerking nemen dat bijkans 95% procent van Suriname bedekt is met tropisch oerwoud. In de afgelopen periode zijn er wereldwijd stemmen opgegaan dat de landen die zo bedekt zijn met bossen en een aanzienlijk deel van de zuurstofleveranties voor de hele wereld voor hun rekening nemen, financieel significant gecompenseerd moeten worden. 

Natuurlijk is dit internationale  debat nog gaande en er zijn veel krachten die de richting hiervan bepalen. Hierbij moeten we de financiële power van de westerse geïndustrialiseerde landen niet onderschatten  Ze hebben er alle belang bij om de kleine kwetsbare economieën met een kluifje het riet in te sturen. Dus ze hebben allerlei  instrumenten om de bosrijke landen zo ver te krijgen om het bos onaangeroerd te laten, terwijl ze hun slechts met schamele financiële vergoeding compenseren. Gelukkig zijn er enkele landen die met steekhoudende argumenten krachtig hiertegen in het geweer komen.

Om de gehanteerde argumentatie kracht bij te zetten hebben milieudeskundigen studies gemaakt en uitgerekend hoe de rijke landen de arme bosrijke landen middels carbon credit moeten compenseren. Dit is alweer een proces van lange adem, want de machtige westerse geïndustrialiseerde landen hebben sedert de koloniale periode een formule ontwikkeld om altijd een stap voor te zijn in het behartigen van hun belangen. Het imperialisme in de vroege eeuwen, gevolgd door neo-kolonialisme en de gehanteerde leningsmechanisme van hedendaagse wereld financiële instituten als wereld bank en Internationale Monetaire Fonds zijn allemaal formules van het westen om tot in lengte van dagen de bovenliggende partijen te zijn in de wereld economische orde. In deze discussie zullen we nationaal ons huiswerk in orde moeten hebben om gelijk in te spelen wanneer het zover is.

De financiering van het ontwikkelingsplan van het binnenland kan zonder lening worden gefinancierd uit diverse bronnen. Uit het districtsfonds zoals ik eerder in deze kolommen heb voorgesteld, de verdiensten uit carbon credit en een toerisme fee die kan worden geheven op de buitenlandse toeristen met als bestemming het binnenland. Het innen van de fee hoeft geen probleem te zijn. Bij het aanschaffen van de toeristen kaart op de airport kan er een bepaald percentage  hierin worden verdisconteerd. Dit gaat dan rechtstreeks in het voornoemd fonds. Binnen een jaar heb je een behoorlijk bedrag in dit fonds waarmee men dan aan de slag kan.