Surinamers profiteren niet van extreem hoog visseizoen

Het aanbod van vis is al enkele weken vele malen groter dan de vraag. Maar de Surinamer merkt dat niet, omdat Surinamers niet graag vis eten, zegt Mark Lall, secretaris van het Visserscollectief. Mensen in de huishoudens zijn niet geneigd zelf hun vis schoon te maken, waardoor ze kiezen voor de duurdere vis die al is schoongemaakt en verpakt.

Lall legt uit dat van de totale vangst er slechts 25% op de lokale markt wordt afgezet. Meer vraag is er volgens hem niet. De sector is totaal aangewezen op de export. In de afgelopen weken zijn er piekvangsten. Volgens Lall is dat te danken aan het weerfenomeen El Nino. Maar voegt hij eraan toe, meer vis betekent niet dat er meer winst is.

De toegenomen vangsten kunnen de expeditiekosten niet dekken, legt Lall uit. Simpelweg omdat er geen afzet is. De buitenlandse afnemers zijn volgens hem ook over overweldigd door het grote aanbod van vis. Hij wijst erop dat vissers zich in de kosten jagen door leningen te nemen om meerdere vaarten te doen, nu de vangsten goed zijn. Maar ze kunnen hun vis niet kwijt, dus blijven de inkomsten weg.

Lall vertelt dat dit fenomeen zich vijf of zes jaar geleden ook had voorgedaan. "We hebben toen een hele kandratiki voor SRD 5 moeten verkopen." Het visserscollectief is gesprekken aangegaan met vissers en actoren in de sector en het ministerie van LVV om opties te bewerkstelligen. Het collectief is er voorstander van om rust te geven aan de visgronden. Het wil ook kijken om vraag en aanbod zodanig te beïnvloeden in het voordeel van de vissers. "We moeten vooral duurzaam en efficiënt omgaan met onze visgronden."

Moeilijker is het om de industriële vissers, de SK-boten, op dezelfde lijn te krijgen. Het gaat om meer dan 500 vaartuigen die vissen op kandratiki en bangbang. Met hen is het moeilijk overeen te komen om de boten voorlopig aan de ketting te leggen, zegt Lall. "Een deel zal het misschien wel doen, maar het ander deel zal gewoon doorgaan."

Hij beklaagt zich zoals velen al jaren in de sector doen erover, dat geen enkele regering het belang van de visserijsector inziet. Er is weinig ondersteuning voor de sector. Graag ziet het collectief dat naar het voorbeeld van buurland Guyana de sector een boost krijgt, dat onder andere benodigdheden voor de sector invoerrechten vrij binnenkomen, dat er incentives worden gegeven, dat de sector wordt gestimuleerd. "Er komt maar geen schot in de zaak, en dat is bij elke regering zo."