Dezelfde mensen die nu moord en brand schreeuwen hoe onrechtvaardig het huidige kiesstelsel is, hebben er decennia van genoten. Op basis van dit stelsel werd de politieke macht ontelbare keren  naar hen toegetrokken en zij mochten bepalen waar er bijvoorbeeld een basisschool of een polikliniek worden opgezet of  een weg of een aanmeersteiger moet worden aangelegd in het binnenland. Maar vanwege het feit dat de maatschappij niet statisch is, maar juist wordt voortgedreven door een zekere mate van dynamiek is er een drastische wijziging gekomen in het stemgedrag van binnenlandbewoners. 

Deze manoeuvre in stemgedrag is overigens niet vreemd, want de mensen van het binnenland zijn jaren bewust achtergehouden in hun ontwikkeling door politici uit de kustvlakte.  Dit moet tegelijkertijd als een duidelijke waarschuwing gelden voor degenen die anno 2023 mogen buigen op een politiek draagvlak dat voortvloeit uit een onvoorwaardelijke support vanuit de binnenlandbewoners.

Voor de objectieve waarnemers die de ontwikkelingen voor de wijziging van het kiesstelsel op de voet volgen is de politieke intriges waarmee dit gepaard gaat duidelijk zichtbaar. Het concept hiervoor is door architecten in de achterkamer opgezet en er zijn poppetjes  aangezet voor de implementatie ervan. Het doel ervan is dat de politieke macht bij de rechts conservatieven en kapitalisten moet blijven om hun financiële en economische belangen te blijven behartigen en dat de progressieven geen ruimte moeten krijgen om dit land te ontwikkelen. Dat is de essentie van wat er eigenlijk achter coulissen gebeurt.

Een zeer belangrijk aspect wat we ook mee moeten nemen, is het etnisch stemgedrag. Vanwege de samenstelling van de Surinaamse bevolking is dit bijna een autonome gegeven . Er kan bijna geen verandering hierin komen. Sedert ik in staat ben om een tekst goed te lezen heb ik hierover gelezen en dat is nu al een paar decennia. Vele prominenten uit onze samenleving hebben gepleit voor een verandering hierin, maar we zien dat het na elke stembusgang nauwelijks verandert. 

Het gegeven dat elke etnische groepering, op de inheemsen na, hiernaar toe is geïmmigreerd, maakt dat men zich eerder betrokken voelt bij de eigen groep, dan bij de daadwerkelijke ontwikkeling van Suriname. Sedert de introductie van partijpolitiek in Suriname, nu bijna een eeuw terug is dat zo geweest. Op basis hiervan ben er niet van overtuigd dat deze zienswijze op korte termijn zal verdwijnen uit onze politiekvoering. Duurzame ontwikkeling van dit land is niet afhankelijk van de wijziging van het kiesstelsel waarover er zoveel wordt gesproken en zoveel initiatief wetsvoorstellen door Assembleeleden worden ingediend bij het parlement. Wat we nodig hebben is een zuivere intentie om de sociaal-economische ontwikkeling van Suriname aan te pakken.