Jamaica: Start onderhandelingen toekomst diepzeemijnbouw

De International Seabed Authority (ISA) – een weinig bekende intergouvernementele instantie gevestigd in Kingston – en haar lidstaten hebben het afgelopen decennium geprobeerd een mijnbouwcode uit te werken voor de mogelijke exploitatie van nikkel, kobalt en koper in diepzeebodemgebieden die buiten de wet vallen van nationale rechtsgebieden. Maar tot nu toe bleef een akkoord uit.

En sinds zondag, na het verstrijken van een deadline die werd ingeroepen door de kleine staat Nauru in de Stille Oceaan, zou de ISA nu verplicht zijn om vergunningen te overwegen - hoewel niet noodzakelijkerwijs te verlenen - voor mogelijk milieuverwoestende mijnbouwactiviteiten als regeringen daarom vragen.

Dat zou een stap verder zijn dan de status quo, waarbij tot nu toe alleen exploratievergunningen zijn verleend nu de diepzeemijnbouwsector echt van de grond wil komen.

De ISA, die tot het einde van de maand bijeenkomt, gaat "de meest kritieke besluitvormingsperiode in de geschiedenis van haar bestaan" in, zei Emma Wilson van de Deep Sea Conservation Coalition.

"We kunnen niet toestaan dat exploitatieactiviteiten beginnen" voordat er adequate regelgeving is, zei de vertegenwoordiger van Chili in de 36 leden tellende raad van ISA tijdens de opening van de zitting van maandag. "We moeten uit voorzorg een pauze inlassen."

In maart merkte de ISA-raad, het besluitvormingsorgaan over contracten, op dat commerciële exploitatie "niet mag worden uitgevoerd" totdat de mijnbouwcode van kracht was.

Maar ze konden het niet eens worden over het proces voor het onderzoeken van een mogelijke aanvraag, of over de precieze interpretatie van de door Nauru geactiveerde clausule.

Ngo's, die vrezen dat bedrijven misbruik zullen maken van het juridische vacuüm, hopen dat de Raad tegen 21 juli een duidelijker besluit zal nemen.

"Er staat heel weinig tussen de natuurlijke wonderen van de diepe oceaan en de mijnbouwmachines", zei Francois Chartier van Greenpeace in een verklaring.

'Race' om de oceaan te verdedigen
"De race om de oceaan te verdedigen is aan het oplaaien bij de ISA", zegt Sofia Tsenikli, die de DSCC-campagne leidt voor een moratorium op diepzeemijnbouw.

Minder dan 20 landen steunen momenteel het moratorium, maar natuurbeschermers hopen eind juli een in hun ogen stille meerderheid te verzamelen.

Chili, Frankrijk, Palau en Vanuatu hebben ervoor gekozen om het debat naar het politieke niveau te tillen.

Op hun verzoek, en voor het eerst, zal de vergadering van ISA's 167 lidstaten een "voorzorgspauze" in de mijnbouw bespreken tussen 24 en 28 juli.

Anderen staan erop de mijnbouwcode af te maken, zodat de exploitatie eindelijk een vlucht kan nemen.

"We hebben ... een unieke kans om het goed te doen, en we moeten onze tijd en energie in dat proces investeren", zei ISA-secretaris-generaal Michael Lodge, eraan toevoegend dat een "rigoureus en voorzorgskader" staten in staat zou stellen om te "gaan naar de volgende fase van uitbuiting."

Maar veel ngo's die de ISA ervan beschuldigen pro-industrie te zijn, beweren dat geen enkel niveau van mijnbouw veilig is.

Tegelijkertijd moet elke vorm van mijnbouw ook in overeenstemming zijn met de recente stappen van de internationale gemeenschap om internationale wateren te reguleren, en haar ambitie om tegen 2030 30 procent van de oceanen in de wereld te behouden.

Ngo's en wetenschappers zeggen dat diepzeemijnbouw habitats en soorten kan vernietigen die misschien nog onbekend zijn, maar potentieel van vitaal belang zijn voor ecosystemen.

Ze zeggen ook dat het risico bestaat dat het vermogen van de oceaan om koolstofdioxide te absorberen dat wordt uitgestoten door menselijke activiteiten wordt verstoord, en dat het geluid de communicatie van soorten zoals walvissen verstoort.

"Als regeringen serieus zijn over hun milieureferenties, moeten ze nee zeggen tegen diepzeemijnbouw - geen mitsen, geen maren", zei Chartier.