Uitdagingen falend mondiaal voedselsysteem

Al decennia roeren beelden van uitgehongerde mensen het geweten van de wereld. Minder zichtbaar zijn de miljoenen die chronische honger ervaren. Vandaag bijna 1 miljard of bijna 1 op de 7 mensen op de wereld.

Eén van de doelstellingen van het eerste Millennium Development Goal (MDG) is om het aantal mensen dat honger lijdt, te halveren in 2015. In veel landen is er weinig hoop dat dit doel worden gehaald zonder een investering van ongeveer US$ 75 miljard in de landbouw en de sociale bescherming. Ook Suriname scoort een onvoldoende bij het halen van deze MDG. Het land is ingedeeld in de categorie: 'Progress insufficient to reach MDG 1 if prevaling trends persist' (onvoldoende voortgang om MDG 1 te bereiken bij voortzetting huidige tendens).

De keerzijde van de medaille is overvoeding. Ruim 1 miljard mensen in landen met een laag en middelmatig inkomen als in landen met hoge inkomens lijden aan overgewicht of obesitas. lage- en middelinkomen als in landen met hoge inkomens zijn overgewicht of obesitas. Mensen stappen van de traditionele voedingsmiddelen over op calorierijke, met het gevaar op met name hart- en vaatziekten. Wereldwijd zijn hart- en vaatziekten één van de tien belangrijkste doodsoorzaken.

Probleem voedselzekerheid
Het World Disasters Report 2011 belicht de problematiek van de wereldwijde voedselzekerheid. Honger en ondervoeding gaan naar de kern van vrijwel alle belangrijke componenten en functies van het internationaal systeem, van de internationale handel tot de klimaatverandering, van waterschaarste tot wetenschappelijke vernieuwing. “We moeten honger en ondervoeding aanpakken...- en snel,” zegt secretaris-generaal Bekele Geleta van de Internationale Federatie van het Rode Kruis- en Rode Halve Maan-verenigingen.

Gelet op het gevaar van de toenemende wereldbevolking met 3 miljard in 2050, voorspellen deskundigen dat er niet genoeg voedsel zal zijn om iedereen te voeden. Honger en ondervoeding (ook overvoeding) zijn evenzeer een bedreiging voor de wereldgezondheid als elke andere ziekte. Nationale overheden moeten het recht op voedsel erkennen door effectieve preventieprogramma’s tegen honger uit te voeren, schrijft Geleta. “Ze moeten de investeringen in de landbouw verhogen op eerlijke, billijke en duurzame manier. Zowel overheden en donoren moeten de participatie van lokale boeren bevorderen en hun wijsheid en ervaring erkennen.”