In 2022 alleen is het ambtenarenapparaat met 6,6% en de netto uitbetaalde lonen en salarissen met 62,77% gestegen  ten opzichte van het jaar 2021. Naast uitbreiding van het ambtenarenapparaat zijn er ook andere factoren die geleid hebben tot de enorme stijging van de netto uitbetaalde lonen en salarissen.

Opmerkelijk is dat de Rekenkamer deze informatie niet uit het Landelijke Ambtenaren Registratie programma van het ministerie van Binnenlandse Zaken heeft gehaald. De kamer heeft deze informatie van Cebuma gekregen. Deze informatie bevestigt alvast dat de landelijke ambtenaren registratie niet nodig was. De informatie om de publieke sector te hervormen kon van Cebuma worden opgevraagd en verder worden verfijnd. De miljoenen die verspild zijn om een landelijke ambtenaren registratie te houden om het Public Sector Reform programma uit te voeren, zouden voor de gezondheidszorg gebruikt kunnen worden.

De informatie legt ook de dubbele standaard van de huidige regering bloot. Terwijl ambtenaren bedreigd werden met het inhouden van hun lonen en salarissen, als zij zich niet zouden registreren was de regering achter de schermen bezig, ondanks zij een overeenkomst heeft met IMF, steeds meer personeel aan te trekken.

De uitleg van de minister van Binnenlandse Zaken, die ook op de website van de regering gepubliceerd staat, was dat de verplichte landelijke registratie in het kader van het Public Sector Reform programma bedoeld was om onder andere de loonkosten van het overheidspersoneel drastisch terug te brengen. Het resultaat van het beleid van de regering staat zwart op wit gedrukt in het verslag van de Rekenkamer. Niet alleen is het overheidspersoneel toegenomen, maar ook de loonkosten voor de ambtenaren zijn enorm gestegen. Concluderend kunnen we nu al stellen dat de middelen uitgegeven aan de landelijke ambtenaren registratie geldverspilling was en het Public Sector Reform programma deze keer, zelfs met een IMF programma, is gefaald.

Deze informatie bevestigt ook dat de regering zich niet houdt aan de overeenkomst die zij gesloten heeft met het IMF. Dit kan een van de oorzaken zijn waarom de regering de reviews van IMF niet haalt en IMF geen middelen voor deze regering vrijmaakt.

Inmiddels is de koopkracht van de lonen en salarissen van de ambtenaren en andere werknemers, door het wanbeleid van deze regering enorm achteruit gegaan. De ambtenarij verwacht een looncorrectie en of koopkrachtversterking om het hoofd boven water te kunnen houden. Deze keer gaan zij zelfs zonder hun vakbondsleiders de straat op. Het gaat veelal om strategische groepen die het land nodig heeft voor haar ontwikkeling.

Of de president, om dit probleem op te lossen, een commissie zal benoemen of daadwerkelijk het IMF programma zal uitvoeren, is nog maar de vraag.