Als opgroeiend kind heb ik ervaren dat buitenspelen razend populair waren in Suriname. Elke wijk was wel met het ene of andere spel bezig. Natuurlijk was de voetbalsport het populairst, omdat je al gauw aan de slag kon met een zakkenvoetbal (dit was een zelf vervaardigde voetbal die bestond uit een aantal zakken over elkaar gedraaid). Voorts hoefde je geen eigen grasmat te hebben, maar kon je volstaan met het trottoir ( de meeste volksbuurten waren toegerust met trottoirs). Daarnaast had je door de kinderrijke buurten, altijd wel speelmakkers die bereid waren om een potje te voetballen. Behalve voetballen, was knikkeren ook razend populair. Ook hiervoor leenden de trottoirs zich heel goed. Knikkerpartijen konden uren achtereen duren en toch genoten de deelnemers en toeschouwers er enorm van. Degenen die geen zin hadden in knikkeren, konden zich vermaken met Zoentjie (dat was een spel met elastieken) of Bonsbak.

Ook de meisjes kwamen aan hun trekken met Djompo futu en Schoppensteentje, terwijl Djoel en Elle, ook goed scoorden bij de kinderen. Kortom je hoefde je niet te vervelen als kind, want er was wel altijd een activiteit waar jij je actief of passief mee kon vermaken. Touwspringen was ook een activiteit waar kinderen destijds veel plezier aan konden beleven. Je kon op individuele basis, maar ook in de groep touwspringen. Naast de hier genoemde fysieke activiteiten die meestal in de middag in de openlucht plaatsvonden, waren er ook spelen waarmee jij je op elk moment van de dag kon vermaken. Gezelschapsspelen als Monopoly, Memory en Mens erger je niet, deden het erg goed.

De meeste huishoudens hadden wel de beschikking over een al dan niet zelf vervaardigd dambord met schijven (gezaagde bezemstelen of doppen). Op de heetste momenten van de dag, kon je nog altijd onder een boom een partijtje dammen om de tijd te 'doden'. De fanatiekelingen konden wel van vroeg 's morgens tot laat in de avond door blijven dammen. Met schaken ging het iets lastiger, omdat die stukken niet zo gauw zelf gemaakt kunnen worden, waardoor weinigen zich zo een spel konden permitteren. Dit is dan ook de reden waarom dammen in volksbuurten populairder was dan schaken. Vermeldenswaard is dat de hierboven genoemde activiteiten weinig tot niets kostten, omdat de benodigdheden veelal vervaardigd werden uit materiaal dat reeds voor handen was. Onder de aanwezigen was er wel iemand die als scheidsrechter wilde fungeren of punten wilde bijhouden. Veelal vonden de spelen spontaan plaats, dus zonder organisatie en teveel regels. Het leuke was ook dat je op haast elk moment kon instappen, wat was dat gezellig!

Tegenwoordig zijn kinderen niet meer te porren voor buitenspelen. Ze zijn haast de hele dag bezig met een smartphone. Hierdoor zijn de buitenspelen verdwenen uit het stadsbeeld. Rijdend door volksbuurten zie je haast geen kinderen meer. Zie je ze wel, dan zitten ze geheel verdiept in een smartphone.Zelfs de allerkleinsten worden 'zoet' gehouden met een smartphone of tablet. Dit is een zorgwekkende ontwikkeling. Het gebruik van smartphones zorgt voor minder fysieke activiteit bij kinderen hetgeen de kans op obesitas vergroot, tevens heeft onderzoek uitgewezen dat het zicht van kinderen die vele uren per dag turen op het scherm van een smartphone of tablet, verslechtert. Ouders doen er goed aan om het gebruik van deze apparaten onder hun jonge kinderen te beperken door het buitenspelen geleidelijk aan te stimuleren. Om te beginnen kunnen ze samen met hun kinderen spelen en hen zo niet alleen de spelen aanleren, maar ook tijd met hen doorbrengen. Het deelnemen aan buitenspelen kan de stap naar georganiseerd sporten vergemakkelijken en op termijn leiden tot een gezondere samenleving.

Mireille Hoepel