Pressiegroep kiesstelsel: Waarom makkelijk als het moeilijk kan?
01 Apr 2023, 14:42
foto


Alleen als een volksvertegenwoordiging bestaat uit toppers uit de samenleving, de meest geschikte mensen (o.a. vaderlandslievend en integer), kan een land goed geregeerd worden. De kwaliteit van een volksvertegenwoordiging hangt af van de kwaliteit van de kiezer. 

Het Constitutioneel Hof (CHof) heeft gekozen voor een zuivere democratische methode. Dit is de beste methode en zorgt in de hoogontwikkelde landen voor hun hoge prestaties.

Het is goed te kijken wat de districten afzonderlijk voor ons kiesstelsel waard zijn.
Tot 1960 was het land verdeeld in 7 districten. De grenzen waren de waterscheidingen van de grote rivieren waardoor de districten (Nickerie, Saramacca, Suriname, Commewijne en Marowijne) als bestuursgebied volledig bereikt konden worden over de rivieren. Nickerie en Coronie waren overzeese districten.
Zeer efficiënt ingedeelde bestuursgebieden.

Verandering van de districtsgrenzen voor partijpolitiek voordeel.
In oktober 1966 kregen wij twee districten erbij, Brokopondo en Para. De nieuwe districten hadden wel een partijpolitiek luchtje. Want de NPS had daarna vrijwel de Monopolie in de politiek. In 1985 kregen wij weer een rigoureuze verandering waarbij het district Suriname verdween en er twee districten bijkwamen: Wanica en Sipaliwini.

Nickerie werd kleiner dan Coronie en raakte haar binnenlandse kiezers kwijt. Coronie kreeg wat kiezers erbij. Niet voldoende voor een zetel; maar de autochtone Coronianen die traditioneel op hun oude partij stemden, raakten hun monopolie kwijt; want de verkiezingsuitslagen daar, waren vanaf toen onvoorspelbaar. Para werd zodanig uitgebreid dat het de meeste indiaanse dorpen in de savannegordel bundelde in één district. Sipaliwini werd een wanstaltig, niet vanuit één plek bestuurbaar district, maar bundelde alle bovenlandse indianendorpen. De partijpolitieke, hoofdzakelijk etnische, begrenzing van de districten was nu compleet en de multi-etnische NDP, die een grote invloed had bij de Marrons en de Indianen, had nu meteen het monopolie in de Surinaamse politiek. Maar de districtsgrenzen waren zo verbroederingsvijandig ingedeeld dat het alleen maar in een land kan voorkomen waar het minst ontwikkelde deel van een bevolking de meerderheid kiest in de volksvertegenwoordiging.

Opvallend is wel dat de bevoorrechte partijen slechts voor korte tijd grote winsten boekten. Partijen die het systeem doorhadden namen de strategie over. Binnenlandpartijen kaapten de NPS aanhang, NDP kaapte daarna hun aanhang, waarna de VHP aan de beurt kwam met haar bromty dyari. Het zal inmiddels duidelijk zijn dat de districtsgrenzen geen waarde hebben als bestuursgebied, maar wel veel waarde voor partijpolitiek; vooral als men het minder ontwikkelde deel etnisch bestookt.

Het CHof heeft een duidelijke uitspraak gedaan: voor DNA geen gemanipuleer met districten! Je mag het draaien of keren hoe je wilt, je mag de districten erbij halen of niet, je mag elk telsysteem kiezen dat je wilt, maar je zal je moeten houden aan de uitspraak van het CH. Een volksvertegenwoordiging is een nationale zaak en moet nationaal worden aangepakt! One man, one value! Tenzij u, uit partijpolitieke redenen met gebrek aan vaderlandsliefde en lak hebt aan de toekomst van uw kinderen, de grondwet gaat wijzigen.

Maar als u toch beslist om alle districten eerst één of twee zetels toe te kennen alvorens aan de uitspraak te voldoen van het CHof, dan zit mijn favoriete partij zeer comfortabel. Want alleen de grootste partijen zullen de eerste en de tweede zetels krijgen. Alleen de NDP, ABOP en VHP zullen in de districten zetels krijgen. Griezelig?
Verder blijven er eenenveertig of eenendertig zetels ten behoeve van de CHof uitspraak over.

Hieronder wat huiswerk voor de politiek geïnteresseerden:
In 2020 hebben 274.714 Surinamers gestemd.
274.714 gedeeld door 51 is 5.386 (Dit is zoals het CHof dat wil)
274.714 gedeeld door 41 is 6.700 (10 zetels + 41 EV)
274.714 gedeeld door 31 is 8.861 (20 zetels + 31 EV)

Volgens de uitspraak van het CHof, kon een kleine partij in 2020 met circa 5.386 stemmen of meer, landelijk minstens één zetel behalen. Als de grote partijen 10 of 20 zetels via de “districtenoptie” afsnoepen, wordt het moeilijker voor de beginners. Zie de delingen hierboven (huiswerk).

Mijn favoriete (grote) partij heeft dan wel meer kans een tweede periode in te gaan ten koste van de jongeren.
Ik kan mij niet voorstellen dat ontwikkelde mensen aan de 'districtenoptie' meewerken. Je zet het lot van je kinderen in handen van mensen die hun stem geven in ruil voor een voedselpakket.
Of moeten wij met Jacob Cats zeggen: ‘Om de minne van het smeer, leckt de kat den kandeleer.’?
Doe het! En uw naam zal prijken in onze geschiedenisboeken!

Rudi Jadnanansing
Advertenties

Monday 06 May
Sunday 05 May
Saturday 04 May