Column: Mi na buru

Terwijl ik nog moet bijkomen van de volgens mij onverdiende nederlaag tegen Mexico, stond voor vrijdag een nieuwe protestdemonstratie gepland. Als journalist ben ik geen knip voor de neus waard wanneer ik niet op zijn minst poolshoogte ga nemen. Veel te laat stap ik op de fiets.Bij de brug aan de Kleine Waterstraat staat een groot hek op een kier, twee agenten houden de wacht. Kwestie van proberen:
‘Ik kan verder lopen?’
‘Nee.’
‘Ook niet als journalist?’
De mannen zien er vastberaden uit en het lijkt me weinig zinvol om te gaan bluffen met een perskaart die ik niet heb.
Dan besluit ik een paar foto’s te maken en loop naar de hekken waarachter op honderd meter afstand zo’n 25 zwaarbewapende militairen met schilden en helmen de DNA afschermen.
‘Hey wakti! De NOS heeft het al hoor.’
Verbaasd draai ik me om en kijk recht in de ogen van een man en een vrouw die mij kritisch opnemen: ‘San! Mi no de NOS. Mi na buru.’
Op het voetbalveld noemden ze me ook zo en wie weet maakt dat hier ook enig verschil. En inderdaad, ze schieten in de lach:
‘A man disi tak Sranan.’
‘Ai, pikinso. Mi tak’taki no bun ma mi kan furstan moro sani.’
Omdat de vrouw mijn beheersing van het Surinaamse kennelijk toch niet helemaal vertrouwt, praat ze vervolgens Nederlands met me:
‘Zo kan hij dat hek net zo goed 365 dagen om het Plein laten staan…’  
Opnieuw een kritische blik in mijn richting. Wat vind ík dan van de toestand in het land? Diplomatiek als ik soms kan zijn, vertel ik dat ik me heb verbaasd en geschaamd over de rellen van vorige maand. En dat ik van harte hoop dat er voortaan naar de mensen op straat en in de wijken wordt geluisterd.
Ik loop terug in de richting van mijn fiets. Het valt me op dat nogal wat mensen een natio-shirt hebben aangetrokken. Logisch, de interland tegen de luizige Mexicanen ligt nog maar een half etmaal achter ons. En wat donderdagavond zoals zo vaak diepe indruk maakte: het stadion zong uit één borst het Opo Kondre. Misschien is dat een goede raad voor Chan en consorten: alle ballen op natio. Sprak hij laatst niet mooie woorden over het streven om het WK in 2026 te halen? Dat zou pas een impuls zijn voor het land. Ik zeg het je, de eenheid van het volk begint op de tribune.

Diederik Samwel