Naïef om te denken dat zakenkabinet Niet de oplossing is

Zonder de schrijver van het artikel met bovenstaande kop (zonder het woordje NIET) tegen de schenen te willen trappen, voel ik mij haast verplicht te stellen, zijn mening niet te delen.

Hoewel het niet de bedoeling is de politieke geschiedenisles welke te lezen viel in de column: Borrelpraat no.755 te vervolgen ontkom ik er niet aan een kleine aanvulling te plegen om zodoende te begrijpen hoe wij (naast alle andere bekende feiten) beland zijn in de situatie waar wij ons vandaag de dag bevinden, nl. de onmogelijkheid ons land te besturen.

De oorzaak hiervan gaat terug tot begin jaren 60 van de vorige eeuw (waarschijnlijk als poging om geen verkiezingen meer te verliezen) toen de politiek begon met het belonen van partij loyalisten en verkiezingswerkers, met overheidsbanen! Dit verfoeilijke fenomeen heeft vanaf de jaren 90 een grotere vlucht genomen. Ongeacht wie aan de macht kwam, werden er gemiddeld 4.500 mensen op de payroll van de Staat geplaatst. En de huidige club heeft het wat dat betreft super bond gemaakt. Was het aantal bij hun aantreden nog 43.000, na nog geen 8 maanden was dat aantal al boven de 50.000. Onlangs mocht ik lezen hoe een geacht DNA-lid ons heeft uitgelegd dat de Staat thans meer dan 68.000 personen op haar payroll heeft staan.

68.000 personen, dat is dus bijkans 68% van onze beroepsbevolking (18-60 jaar). Deze 68.000 gezinnen moeten worden verzorgd door de resterende 32%, waarvan minstens 10% geen belastingbijdrage levert. Kan iemand mij uitleggen dat het zo vreemd is dat wij vandaag zijn waar wij zijn? Sterker nog, kan iemand mij uitleggen welk economisch wondermodel er bestaat, om uit dit door de ‘Surinaamse’ politiek gecreëerd dal te komen. Nee, het model van IMF gaat niet werken. Het ontslaan van mensen die een gezin te verzorgen hebben, gaat ten ene male nooit werken en er hoogstens toe lijden, dat de stad daadwerkelijk in een puinhoop veranderd. Duidelijk dat de Politiek in de verloederde vorm zoals wij die thans kennen - zo zij dat zouden willen (wat dus zeker niet het geval is) - daar duidelijk niet toe instaat is.

In tegenstelling tot wat dhr. Hikmat Mahawat Khan, zo stellig beweert, zijn er voldoende vakkundige Surinamers met Betrokkenheid, zowel 'jong' als 'oud'. Wees echter eerlijk, welke vakkundige Surinaamse of Surinamer wil geassocieerd worden met wat heet, de 'Surinaamse Politiek'. Zie daar de NOODZAAK om te komen tot een tijdelijk, op andere wijze samengesteld bestuur. Indien daar de naam Zakenkabinet of wat dan ook aangeplakt moet worden: “what’s in a name”?

Belangrijk is duidelijk aan te geven wat van dit bestuur wordt verwacht, binnen welk tijdsbestek en vooral dat belangrijke beslissingen worden genomen, in nauw overleg  - middels referendum - met de bevolking van ons land! Zonder een nieuwe inrichting van de Staat zijn wij, alle mooie economische modellen ten spijt, gedoemd te blijven steken in het diepe dal waarin wij zijn beland.

Dit (voor het gemak) ‘zakenkabinet’ zal als opdracht moeten hebben om te zorgen voor economische ordening, op basis van transparant bestuur. Het één gaat niet zonder het ander.

1) Wijziging van de grondwet
- Een ceremoniële president met de mogelijkheid van veto (ter voorkoming van dictatuur door een  kleine meerderheid) wonende in het voor die functie bestemde residentie!
- Een kabinet geleid door een minister-president, die verantwoording verschuldigd is aan het volk (parlement) en niet aan een megalomaan, die toevallig president is.
2) Herinrichting van het Bestuurlijk apparaat
- Gaan naar daadwerkelijk noodzakelijk aantal ministeries.
- Bemensing bij de overheid niet op basis van afvloeien om het afvloeien, maar om efficiëntie, op basis van de best gekwalificeerde kracht voor een post. Zij die overbodig blijken te zijn of helemaal niet in dienst van de overheid zouden mogen zijn, worden niet direct van de payroll afgevoerd (sociaal verantwoord beleid), maar krijgen een x-aantal jaren de ruimte een andere baan te vinden, alvorens te worden afgevoerd.
- Duidelijk onderscheid maken tussen overheid en regering. Politiek maakt beleid. Overheid verzorgt de administratie, met betrekking tot de uitvoering van het beleid, mits dit beleid valt binnen de vastgestelde wettelijke bepalingen.

Dat niets nieuw is onder de Surinaamse zon weten wij. Ook een dergelijk bestuur, naast die vernoemd in de geschiedenisles van Borrelpraat no 755, is niet nieuw. Wij kennen iets dergelijks nog uit de jaren 80, bij de overgang van militair - naar ‘burgerbestuur’.

Udo E.V. Karg