De wereld heeft net een sprankelende voetbal eindronde achter de rug. Een maand lang konden voetballiefhebbers genieten van hoogstaand voetbal, maar lekker is maar één vinger lang. Dus ook al werd er heel lang naar uitgekeken, na een maand was het voorbij. De helft van de deelnemers mocht na de algemene ronde naar huis, terwijl de overgeblevenen na elke ronde werden gehalveerd en de verliezers de wonden mochten likken. Hoe het ook zij, degenen die actief waren in Qatar, hebben na een welverdiende rust het dagelijkse leven weer opgepakt. In de meeste Europese landen is de bal weer aan het rollen gebracht en hebben spelers weer een druk schema, waarbij er meerdere wedstrijden per week worden afgewerkt. Hier te lande ligt de competitie al geruime tijd stil en schijnt de lokale voetbalautoriteit geen haast te maken om weer te voetballen. Dit is een erg trieste ontwikkeling, want door weinig gelegenheden te creëren om te voetballen, ontneem je spelers de kans om zich te ontwikkelen.

Voetballen is een doe-sport, hetgeen inhoudt dat je het actief moet beoefenen om vaardiger te worden. Door de bal niet aan het rollen te brengen, geeft de moederorganisatie het duidelijke signaal geen ontwikkeling van het lokale voetbal voor te staan. Deze houding van de SVB kan terecht het predicaat laks krijgen. Een woordenboek geeft voor laksheid een reeks verklaringen, waaronder onverschilligheid. De SVB zou in deze onverschilligheid kunnen worden verweten, want het schijnt de bestuurders niets uit te maken wat er met de lokale voetballers en organisaties gebeurt. De top is zo gefocust op het grote geld dat door tussenkomst van de diaspora-spelers in het verschiet ligt, dat het belang van de beoefenaren en bestuurders hier te lande, niet wordt behartigd. Deze ontwikkeling is een kwalijke, want door geen competitie te organiseren ontneem je ook verenigingen de mogelijkheid om zich klaar te stomen voor regionale krachtmetingen.

Ik laat in het midden of alle spelers en bestuurders van de verschillende verenigingen voldoende beseffen dat ze elk jaar weer de mogelijkheid hebben om deelname aan de Concacaf Champions league te realiseren. Deelname aan deze regionale competitie biedt de winnaar de mogelijkheid op participatie aan de prestigieuze FIFA Club World Cup die wordt gehouden tussen de kampioenen van de verschillende continenten. Het bondsbestuur zou de verenigingen juist moeten informeren over deze mogelijkheid, zodat zij zich meer gaan beijveren om de beleving naar een hoger niveau te tillen. Echter zien we juist dat lokale clubs de mogelijkheid wordt ontnomen om eens internationaal door te breken, hetgeen een kwalijke zaak is.

Natuurlijk ben ik voorstander van het diasporabeleid, maar dat mag niet betekenen dat de lokale voetballers niet aan hun trekken kunnen komen. Voor krachtmetingen van het nationaal elftal kan gebruik gemaakt worden van de beroepsvoetballers die in het buitenland actief zijn. Het staat buiten kijf dat deze groep die onder ideale omstandigheden traint en wedstrijden afwerkt, een hoger niveau heeft dan de lokale spelers die zo weinig trainen en spelen. Elke keuzeheer roept de beste spelers op die hij ter beschikking heeft, dus ligt het voor de hand dat de professionals de voorkeur krijgen om voor Natio uit te komen. Echter wil ik een lans breken voor degenen die hier voetballen. Biedt ze een eerlijke kans om beter te worden en zo op termijn ook door te breken via het regionaal forum dat ze hebben op clubniveau. Het minste dat je als moederorganisatie in dit kader kan doen is om de bal zo gauw mogelijk weer aan het rollen te brengen.

Mireille Hoepel