Magische Messi plaatst zich in pantheon van grootste voetballers

Lionel Messi, gekleed in een zwart Qatari-gewaad over zijn blauw-witte Argentinië-shirt, kuste de wereldbeker, schuifelde naar zijn teamgenoten en hees de gouden trofee hoog in de lucht. Het was een iconisch gezicht dat de voetbalsuperster eindelijk - definitief - in het pantheon van de grootste spelers van het spel plaatste.

De once-in-a-generation-carrière van Messi is voltooid: hij is een wereldkampioen.

In waarschijnlijk de wildste finale in de 92-jarige geschiedenis van het toernooi, won Argentinië zijn derde WK-titel door Frankrijk met 4-2 te verslaan in een penalty shootout na een 3-3 gelijkspel met twee doelpunten van de 35-jarige Messi en een hattrick door zijn waarschijnlijke troonopvolger, de Franse aanvaller Kylian Mbappé.

"Het is gewoon te gek dat het op deze manier werkelijkheid is geworden", zei Messi. "Ik heb hier zo naar verlangd. Ik wist dat God mij dit geschenk zou brengen. Ik had het gevoel dat dit WK het was."

Temidden van de chaos in het Lusail Stadium deed Mbappé er alles aan om de Braziliaanse grote Pelé na te bootsen als kampioen tijdens zijn eerste twee Wereldbekers. Hij scoorde zelfs de eerste hattrick in een finale sinds Geoff Hurst voor Engeland in 1966.

Het was niet genoeg.

Nu is er geen discussie. Messi sluit zich aan bij Pelé - een record drievoudig WK-kampioen - en Diego Maradona, de overleden Argentijnse grootheid met wie Messi zo vaak werd vergeleken, in een exclusieve club van de beste voetballers aller tijden.

Wie is de grootste? Het is een discussie die voor altijd zal woeden, omdat er nooit een definitief antwoord kan zijn. Messi heeft echter goede argumenten aangevoerd en - met de wereldbekertitel op zijn cv - staat hij zeker boven Cristiano Ronaldo als de beste speler van zijn generatie.

Messi bereikte wat Maradona deed in 1986 en domineerde een WK voor Argentinië. Hij scoorde zeven doelpunten en omarmde de verantwoordelijkheid om zijn team uit die donkere momenten te leiden na een schokkende 2-1 nederlaag tegen Saoedi-Arabië in de groepsfase.

Messi speelde in de geest van Maradona en koppelde zijn oogverblindende vaardigheden aan zelden geziene agressie en leidde Argentinië naar de titel door de eerste man in een enkele editie van het WK te worden die scoorde in de groepsfase en daarna in elke ronde van de knock-outfase.

De fakkel zal op een dag overgaan op Mbappé, maar nu nog niet.

"Laten we gaan, Argentinië!" Messi brulde in een microfoon op het veld tijdens de festiviteiten na de wedstrijd na het spelen van een record 26e WK-wedstrijd.

Later zei hij: "Ik kan niet wachten om in Argentinië te zijn om getuige te zijn van de waanzin hiervan."

Messi ving een verleidelijke glimp op van de 18-karaats gouden WK-trofee toen hij het podium opliep om de Gouden Bal op te halen, uitgereikt aan de beste speler van het toernooi. Hij kuste zelfs de trofee en wreef het herhaaldelijk.

Hij kreeg het ongeveer 10 minuten later voorgoed in handen, nadat een ceremonieel gewaad - een bisht (de cape gereserveerd voor topambtenaren en sjeiks) - over zijn schouders was gedrapeerd door de emir van Qatar, sjeik Tamim bin Hamad Al Thani. En oh, wat genoot hij van het moment vieren met zijn familie en de teamgenoten die Argentinië voor het eerst sinds het WK van 1986 in Mexico, bovenaan de voetbalwereld hebben gezet. De andere titel van het land kwam in 1978 op eigen bodem.

Mbappé, aan de andere kant, was onzichtbaar totdat hij tot leven kwam door twee doelpunten te maken in een tijdsbestek van 97 seconden - een strafschop in de 80e minuut, de andere een volley van net binnen het strafschopgebied na een snelle uitwisseling van passes - om de wedstrijd in de verlengingen te brengen bij een stand van 2-2.

Messi had nog steeds veel energie en hij stond klaar om zijn tweede doelpunt binnen te tikken in de 108e minuut, met een Franse verdediger die de bal wegspeelde net nadat deze over de lijn was gegaan. Argentinië stond opnieuw op de rand van de titel, maar er was nog tijd voor een nieuwe penalty van Mbappé, na een handbal, om de spannende wedstrijd naar een shootout te brengen.

"We zijn erin geslaagd om terug te komen uit de dood", zei de Franse coach Didier Deschamps, wiens team op zoek was naar de eerste back-to-back kampioen sinds Brazilië in 1962.

Mbappé en Messi namen de eerste strafschoppen van hun teams en scoorden. Het schot van Kingsley Coman werd gestopt door de Argentijnse doelman Emi Martinez en Aurelien Tchouameni miste toen voor Frankrijk, waardoor Gonzalo Montiel de kans kreeg om er een einde aan te maken. Hij zette de strafschop om naar links en zorgde voor wilde festiviteiten.

"De wedstrijd was volkomen krankzinnig", zei de Argentijnse coach Lionel Scaloni, die werd gevraagd of hij een bericht had voor Maradona, die twee jaar geleden stierf.

"Als hij hier was geweest, zou hij er zo van hebben genoten", zei Scaloni. “Hij zou de eerste persoon op het veld zijn geweest om te vieren. Ik wou dat hij hier was geweest om van het moment te genieten.

Europa's reeks van vier opeenvolgende wereldbekerwinnaars, daterend uit 2006, kwam tot een einde. De laatste Zuid-Amerikaanse kampioen was Brazilië, en dat was ook in Azië - toen Japan en Zuid-Korea het toernooi organiseerden in 2002.

In Qatar bevestigde Argentinië zijn overwinning van de Copa America van vorig jaar, zijn eerste grote trofee sinds 1993. Het is nogal de climax van Messi's internationale carrière, die nog niet voorbij is. Hij zei na de wedstrijd dat hij zou blijven spelen met het nationale team.

Het was nogal een finale voor een uniek WK - het eerste dat in de Arabische wereld werd gespeeld.

Voor de FIFA en de Qatari-organisatoren was een finale tussen twee grote voetballanden en de twee beste spelers ter wereld een perfecte afsluiting van een controversieel toernooi, sinds de in schandalen gehulde stemming in 2010 om het evenement aan een klein Arabisch emiraat te schenken.

Het jarenlange onderzoek heeft zich sindsdien geconcentreerd op de wisseling van data van de traditionele juni-juli-periode naar november-december, sterke kritiek op de manier waarop migrerende werknemers zijn behandeld, en vervolgens het onbehagen om het grootste voetbalevenement naar een land te brengen waar homoseksuele handelingen onwettig zijn.

Op zondag speelde er voor de meeste mensen één verhaal: zou Messi het kunnen?

Dat kon hij, ondanks dat de 23-jarige Mbappé er alles aan deed om zijn teamgenoot van Paris Saint-Germain te dwarsbomen. Het toernooi eindigen als topscorer met acht doelpunten is waarschijnlijk slechts een kruimeltje troost.

Messi is een man met een missie in het Midden-Oosten geweest, vastbesloten om herinneringen uit te wissen aan zijn enige andere WK-finale - in 2014 toen Argentinië met 1-0 verloor van Duitsland en Messi een grote kans verspeelde in de tweede helft.

Op die avond in het Maracana-stadion staarde Messi naar die gouden WK-trofee die hem was ontgaan.

Acht jaar later hief hij het op het grootste moment van een carrière als geen ander.