Tienjarige bij CLO-protest: Meneer Chan Santokhi, u mag weggaan

Ethan is 10 jaar en zit op de lagere school. Maar ook hij wil wat zeggen. Het jongetje leest voor uit zijn schrift. "Het gaat niet goed in Suriname. Meneer Chan Santokhi, u mag weggaan," rondt hij af. Hij roept "alle mensen, ook van de school" op om te komen protesteren. Vakbondsleider Michael Sallons zegt dat het na vandaag menens wordt. "Ik verwacht dat het morgen gaat bossen," deelt hij mee. "De meeste mensen, en de partijen die hadden toegezegd mee te doen, hebben gewacht tot het ultimatum was verlopen. Het ultimatum is verlopen." Voor vandaag mobiliseren diverse politieke partijen, waaronder de NDP.  "Donderdag start de aanloop naar een landelijk protest", deelt NDP-woordvoerder Ricardo Panka mee aan Starnieuws.

Er is wat onenigheid geweest tussen de demonstranten en de politie. De groep was voornemens om weer door de straten te lopen, tegen de rijrichting in, over de hele breedte van de wegen. De politie was het daar niet mee eens en heeft ervoor gezorgd dat niet constant de hele weg werd bezet en het verkeer niet te lang gestremd was. Bij de hoek Waterkant en de dokter Sophie Redmondstraat was er een bruya ontstaan. Een politieman bewoog Sallons naar de andere kant van de weg. Daar is heftig op gereageerd. Aanschouwers smeten vulgaire taal naar de politie.

"Het was een klein misverstand," merkt Sallons op. "Een van die mannen is een beetje ruw met me omgegaan. Maar het is goedgekomen. Maar op dat moment was ik erg boos. Als hij nog een keer op me af zou komen…misschien hadden ze me dan meegenomen. Maar achteraf bekeken, heb ik begrepen dat dat de bedoeling was."

Bij de markt aan de Jodenbreestraat was het weer 'rustig' geworden. Daar werd anders gereageerd op de protestmars. "Zij (de actieleiders) hebben gezorgd dat het land nu zo is geworden," riep een man boos. Er volgde een scheldkannonade. Het protest ging dapper verder. "Morgen 10 uur Sivaplein!" werd er langs de weg opgeroepen. "10 yuru. Sivaplein. Un no mag go so doro! Srefidensi no de. Dis na moderne slavernij!"

De groep is teruggelopen naar het beginpunt; Kwakoe. Ethan, in groen uniform, had iets te zeggen. Hij leest weer uit zijn schrift: "De president maakt alles duur en erger. Sommige mensen, en ook sommige kinderen, kunnen niet eten. De tijd is moeilijk geworden. En erger. Alles is duur. Kijk, nu is pinda 130 SRD geworden en de prijs gaat hoger en hoger. Al werken mijn moeder en vader zo hard, het geld is niet genoeg. We komen niet uit. Sardien, bruine bonen, blom, olie om te koken, brood, rijst, is duurder geworden. Schoolspullen ook," somt hij op. "We voelen ook mee met onze ouders. Chan Santokhi, je mag naar huis. You cannot do anything for Suriname. Mister president Chan Santokhi, you can go home."