Grenzeloze ambities

Zoals uit de Hollywood films kwamen ze aangelopen. Atompai, Hellings en Gentle. Hun jongensdroom nagejaagd en uiteindelijk na hard zwoegen een flitsende carrière bij de politie. In de bloei van hun carrière als politie hoofdinspecteur waar bijna alle ingrediënten voor populariteit automatisch kwamen aanwaaien. Jong, kritisch, ambitieus en onbescheiden arbeiden voor een betere rechtspositie van de politieman. Met zulke eigenschappen is het geoorloofd om je nu en dan te laten overladen met alle machtsattributen van een no-nonsense politieman. Juwelen, buitensporig vertier, demonstratieve vrijgevigheid om maar een paar te noemen. Ach, dat moet in onze machocultuur toch kunnen…boys will be boys.

Maar je mag zeggen wat je wil. Dat de grote drie hun stempel de afgelopen vijf jaren hebben gedrukt op het politieapparaat, staat buiten kijf. Vaak vroegen velen zich af wie nou de werkelijke politiebaas is. Zo ambitieus zijn ze ook weer. Daarmee kan ik nog leven. Zeker als het gaat om zaken als imagoverbetering en corruptiebestrijding binnen het korps. Ik heb dus altijd gehoopt dat deze jonge politie "rolmodellen" zich werkelijk onvermoeibaar daarvoor zouden uitsloven...

Het is altijd een grote uitdaging om in tijden van crisis jou grenzen te behouden of juist te verleggen. Grenzen verleggen is iets normaals, menselijk en soms bijna verplicht. We zien het dagelijks om ons heen. Eigen familieleden, vrienden, collega’s die door de economische crisis hun grenzen verleggen voor een beter perspectief. Groeien betekent grenzen verleggen en dat maakt je gelukkig. Een ongelukkige afloop is echter nooit uitgesloten. Zo ook hebben de drie politie-inspecteurs steeds weer de grens opgezocht, in of zonder uniform.

De economische crisis discrimineert niet, daarom ben ik altijd solidair met onze beste kameraden die evenals vele anderen dagelijks worstelen voor overleving. Maar het moment dat je met of zonder uniform als hoge politie-officier de politieke grens opzoekt, begint het gedonder. Van jou "grondwettelijke gewapende machten" mag je als burgerregering minstens opperste loyaliteit verwachten. In goede tijden, maar vooral in slechte tijden. Tenzij je als president Hitler-achtige trekken begint te vertonen. Gelukkig komt zelfs de lelijkste vergelijking die van toepassing is op Chan, niet in de buurt van Hitler of Putin.

Bij politieke demonstraties is het vaak zo dat de politie op de korrel wordt genomen vanwege onnodig inhakken op "hulpeloze" demonstranten. Nu heb je de omgekeerde wereld. Militairen of politieagenten die op het plein de soundtruck opgaan met als leus "weg met Bouta" of "weg met Chan". Daarvan moet ik gewoon griezelen! Simpel, omdat ik ook aan de dag van morgen denk. Net zoals velen, omdat ze dan terug denken aan de jaren 80. Voor het recht van vrije meningsuiting zal ik ook altijd op de bres springen, weliswaar in het besef dat ook dit recht niet absoluut is. En waar er voor special forces als politie en militairen geen haarscherpe regels zijn, is het geboden om bij het verleggen van de grenzen, je rekenschap te geven van je verantwoordelijkheid.

Niet de verantwoordelijkheid van een gewone burger zoals ik, maar primair als hoeder van de rechtsstaat ongeacht jouw politieke kleur. Juist ja, het woord "verantwoordelijkheid", naast "normen en waarden"  zoals prins Albert de laatste tijd graag in de mond neemt, wanneer hij uithaalt naar critici. Dat flikte hij weer op de "ontslagpersconferentie" van de regering. Heeft de man gelijk? Tuurlijk wel. Alleen is het dezelfde man die grootmeester is in het ontlopen van de eigen verantwoordelijkheid na zijn fameuze HPSG en Palestina uitglijders.

"Wat kan azijn zuurder maken", zal Chan tenslotte wel gedacht hebben bij het tekenen van hun ontslagresolutie. Hem restte niets anders dan ook de grens op te zoeken en te kiezen voor de zwaarste straf. Zoals gewoonlijk koos hij voor een blend van eigenlijke en oneigenlijke argumenten. Ik durf te wedden dat de heren dat allang hadden zien aankomen en  voorbereid waren op "het ergste".  Maar door de jo-jo ontslagoverwegingen heeft het er veel van dat een zachte landing mag worden verwacht. Ik zie nog een glansrol weggelegd voor de grote twee in hun gezonde politieke ambities. Het liefst niet als actief dienend politie-inspecteur. Op mijn ondersteuning kunnen ze in dat geval altijd rekenen!

Raymond S.Sapoen