Isabelle van der Leuv; de stand van zaken...

(Ingezonden)

Het is bijna 3 maanden.geleden dat Isabelle kwam te overlijden. Naar zeggen van haar vader smeekte hij urenlang op de SEH om aandacht voor de verslechterende situatie van zijn 1,5 jarige dochter. Vergeefs, want Isabelle overleed op die SEH.
De vader wist de publiciteit te zoeken en dat noodzaakte de minister van Volksgezondheid te gaan bewegen.
Hij ging op bezoek bij de ouders en hij beloofde onderzoek naar de gang van zaken. Dat was het minste wat hij kon doen.
In vorige publicaties over deze zaak gaf ik al aan dat de vader het doofpotscenario in geen geval zal accepteren. Men moet weten dat hij, en ik steun hem daarin, tot de onderste steen boven is, zal doorgaan. Isabelle komt niet terug, maar wie voor haar dood verantwoordelijk is, zal daarvoor verantwoordelijk gehouden worden!

Wat is nu de stand van zaken na bijna 3 (drie!) maanden?
In een vorige publicatie over deze zaak werd aan de orde gesteld dat ouders niet gemeld kon worden wie de bij het overlijden van Isabelle betrokken arts-assistent was. Dit, als ware AZP een geheim genootschap en niet een hospitaal, een plaats waar je hulp mag verwachten als die nodig is. Een plek waar naast privacy, transparantie hoog in het vaandel zou moeten staan.

Ouders hebben recht op zo’n gesprek om voorwaarden te scheppen voor een goed verlopend rouwproces. De dubieuze omstandigheden waaronder Isabelle kwam te overlijden geven hen dat recht, en AZP de plicht het gesprek te organiseren.

Bij de dood van Isabelle betrokken artsen, lijken weer gewoon aan het werk te zijn. Verwacht mocht worden, dat deze arts(en) minstens gedurende het onderzoek op non actief gesteld zouden zijn.

Over het door de minister toegezegde onderzoek hebben ouders nog niets vernomen. Openheid naar de familie over wat gebeurd is en hoe de toedracht wordt onderzocht, zou de familie helpen bij het verwerken van de gebeurtenis.

De slachtoffers worden in de wachtkamer gezet, net als toen ze smeekten om hulp voor hun stervend kind. Hun rechten worden ondergeschikt gemaakt aan 'getierlantijn' bij AZP. Ouders mogen niet de dupe worden van het feit dat AZP haar zaakjes niet op orde heeft. NIET WEER! Ze hebben al de hoogste prijs betaald voor wat toch minstens lijkt op onzorgvuldigheid van een professionele organisatie.

Ouders vragen zich ook af wie er in de onderzoekscommissie zitten. Ook dit lijkt een groot geheim te zijn. Is er dan toch sprake van een geheime genootschap? Zoveel is in nevelen gehuld.

Een ander discutabel punt is dat de ouders tot op heden geen inzage in het patiëntdossier van hun overleden dochtertje hebben kunnen krijgen. Het betreft een minderjarig kind dus zou je denken dat ouders recht op inzage zouden moeten hebben. Zonder enig voorbehoud, en gelet op de aard van de zaak, ook per direct! Zonder dat er tijd is voor betrokken artsen om mogelijk het dossier naar believen “ bij te werken”, zodat het bij een “te creëren realiteit”, zal passen.

Zoals gemeld zijn we al bijna 3 maanden verder.
Ouders hebben een trauma meegemaakt. Zij moeten dat verwerken evenals het gemis van hun dochtertje.
Professionele begeleiding van dat proces is zeer gewenst. Men zou verwachten dat een ministerie van Volksgezondheid dat zou moeten weten en zich zou moeten inspannen om per direct te voorzien in dergelijke begeleiding voor ouders. Helaas ook hier nog geen sprake van een aanbod aan ouders geweest.

Deze zaak brengt schrijnend in beeld dat het de allerhoogste tijd is te komen tot het optuigen van een goed functionerende patiëntenraad. Een raad die op proactieve wijze invloed uitoefent op het beleid en hierbij let op aspecten als:
- kwaliteit en veiligheid van zorg
- aard van bejegening en gelijkwaardigheid van de patiënt/familie
- empathie met de patiënt/familie

Voorts is de klachtafhandeling bij AZP (het ombudsbureau) zeer dringend aan evaluatie toe. Zoals het nu gaat, worden de belangen en rechten van de patiënt met voeten getreden. En bovendien lijkt er geen toezicht te zijn op wat er bij het ombudsbureau uitgespookt wordt.
Waar houdt het op?
Waar begint het respect voor mensen die hun kind verloren hebben?
Waar?
Wanneer?

Drs I. H. Verwey
WeCareSuriname