Newmont Suriname gaat 2x zo diep graven naar goud

Merian 2, de grootste mijn van Newmont Suriname, is 200 meters diep. Het bedrijf heeft plannen om tweemaal zo diep te graven naar het goud. Om aan 1 gram goud te komen moet er gemiddeld een ton erts verwerkt worden. Newmont Suriname produceert ruim 12.000 kg goud per jaar. CEO Wilfred Visser deelt mee dat naast goud, er geen andere winbare mineralen gevonden worden. Een goede goudprijs en redelijke operatiekosten zullen bepalend zijn of de Amerikaanse multinational na 2030 in Suriname blijft.

Newmont Suriname is twee dagen ‘engaged’ geweest met de vrije pers en de Communicatiedienst Suriname. Er is een training verzorgd in de Assuria Highrise, presentaties en rondleidingen op het complex in het binnenland. Er is informatie verschaft over onder andere de verwerkingsprocessen, financiële rapporten, het zoveel mogelijk beschermen en herstellen van het milieu, en de relatie met de gemeenschappen in wiens gebied de concessie ligt. Volgens projecties kunnen er tussen de 12 en 14 jaren gemijnd worden op de concessie. Newmont is in 2016 begonnen met mijnen.

Er wordt 12 miljoen ton erts per jaar verwerkt.  En dat is alleen 'zachte' grond. Het bedrijf staat op het punt om harder gesteente te gaan verwerken. Dat is energie intensiever en verwacht wordt dat de productie zal afnemen. Momenteel zit er in 25 procent van wat er gegraven wordt, genoeg erts om te verwerken. Er zit gemiddeld 1 gram goud in een ton aan erts.

Newmont produceert ook zilver en koper. In Suriname wordt er alleen goud gewonnen. Visser: “We testen wat we uit de grond halen op andere mineralen. Maar helaas is het niet zo dat er van welk ander mineraal dan ook, winbare hoeveelheden voorkomen in het materiaal dat we uit onze pits halen. Het zou mooi zijn. Want dan zouden we winstgevender zijn.”

Visser deelt mee dat er constant gezocht wordt naar locaties waar er winbaar goud ligt. Met veel succes. Anders zou het bedrijf in 2026 vertrekken. Nu wil het bedrijf tot ver na 2030 doorgaan. “Als we niet investeren zijn we in 2029 weg,” geeft Visser aan. “Logischerwijs is dat niet ons plan en willen we doorgaan.” Er moet meer geld gestopt worden in zwaar materieel om sneller de erts naar boven te halen en om sneller te verwerken. Het hoofdkwartier in VS zal moeten beslissen of zij zoveel geld wil vrijmaken. De andere mijnen zijn groter, ouder en produceren meer goud.

“We kunnen tot ver achter 2029 mijnen,” benadrukt Visser. “En als we blijven exploreren kunnen we het verder rekken. Maar daar spelen twee dingen een heel belangrijke rol. Ten eerste de goudprijs. We hebben daar geen controle over. Als het omhoog gaat is dat geweldig. Omlaag is dat een probleem, want dan kunnen we niet winstgevend werken. Het tweede is de kostprijs. We merken allemaal dat dingen duurder worden. Kosten gaan omhoog. Het samenspel tussen de kosten van de mijn en de goudprijs bepaalt hoelang wij hier winstgevend kunnen mijnen. En vroeg of laat houdt de mijn op. Elke mijn heeft een eind.”