Rechters zijn niet te paaien...

“Denk maar niet dat een loonsverhoging waarop we recht hebben, onze uitspraken zal beïnvloeden”, bedoelde hofpresident Rasoelbaks. Wat is het verschil tussen Santokhi, Bee en Rasoelbaks? Om te denken in termen van Montesqieu is tegenwoordig niet meer origineel en zelfs bijna onhoudbaar. Ik houd het dus maar gewoon op de mate van vertrouwen dat de drie heren nu genieten. De eerste is gewoon niet meer te vertrouwen, de tweede hoeft niet zo hard zijn best te doen de eerste te overtreffen en de derde? Eerlijk gezegd lukt het mij heel moeilijk om deze laatste baken van onafhankelijkheid en vertrouwen ook blindelings te vertrouwen. Het gevaarlijke is dat bij de eerste twee machten  het vertrouwen met grote golven of ineens wegebt, terwijl dat doorgaans bij de derde bij kleine beetjes gaat.
Ook bij de rechterlijke macht geldt zoals bij elk normaal mens om productief om te gaan met kritiek. Kritiek op het openbaar ministerie is in een moderne en open samenleving hetzelfde als kritiek op de kwaliteit van onze Fernandes berline bolletjes. De spoken waarvoor Rasoelbaks onbevreesd is heb je zeker ook in De Nationale Assemblee. Die dringen aan op een comité generaal met het Openbaar Ministerie op de operatietafel. Ik hoop dat net zoals het SLM schandaal ook dit onderwerp zichzelf buiten de gesloten deuren van het parlement werpt. Het OM is nu aan zet…lang leve de spoken.

Raymond S.Sapoen