Wat was intelligente alternatief voor Decembermoorden?
26 Aug 2022, 03:01
foto


Hoe kan ik weten wie niet de waarheid spreekt in het hoger beroep in de 'december-zaak'? Waarheid is niet de valse belofte van de demagoog van de straffeloosheid. Een juiste weergave van de werkelijke gang van zaken, wordt zowel in rechtszaal als samenleving, waarheid genoemd. Die waarheid is toetsbaar, coherent en consistent. Met zijn gefrommel van 'op de vlucht neergeschoten’, het met foltering afdwingen van valse zelfbeschuldigingen en zijn valse alibi, heeft de hoofdverdachte die driepoot van de waarheid onherstelbaar doorgezaagd.

A no mi-tactiek
In hun oorlog tegen de feiten eisen de hoofdverdachte c.s. van hun gemeenschappelijke advocaat en toenmalige kameraad in de ‘revo’, goochelaar te worden. Niet argumenteren, maar manipuleren van de waarneming door suggestie, is dan de methodiek. Zo zou de toenmalige bevelhebber niet de opdracht tot de standrechtelijke executies hebben gegeven, omdat hij - als vanzelfsprekend  - professioneel zou hebben gehandeld en standrechtelijke executies niet pasten in een ‘militaire operatie’. Suggestie in plaats van bewijs! Er zou een context voor ongecontroleerd gedrag hebben bestaan, de advocaat sprak feitenvrij over ‘panieksituatie’ en ‘invasie’.

Suggestie in plaats van bewijs! Terwijl zelfs zijn eigen getuigen aangaven dat er een angstcultuur heerste in het leger en niemand tegen de hiërarchie in durfde te gaan, wordt alle schuld in de schoenen van ondergeschikte Paul Bhagwandas (' Bakki'), nu wijlen, geschoven. Suggestie in plaats van bewijs! Toen 'Bakki' nog leefde en de 'officiële lezing' van 'op de vlucht neergeschoten' nog geen 'lulkoek' was, werd volgens VN speciaal rapporteur Amos Wako in zijn rapport van 1985 medegedeeld dat door de machthebber alle schuld bij ondergeschikte Roy Horb, toen wijlen, werd gelegd. Voorbeelden van de lafhartige a no mi- tactiek!

Professor John Dugard kwalificeerde in zijn uitgebreid rapport de folteringen en moorden van december 1982, gepleegd met militaire staatsmiddelen en doordrongen van politieke discriminatie, als misdrijven tegen de menselijkheid, als internationale misdrijven. De rampzalige en grootschalige gevolgen van deze planmatige maar destructieve keuze van de militaire dictatuur zijn tot de dag van vandaag voelbaar. Was er dan in 1982 geen alternatief voor de bloedige staatscriminaliteit?

23 november 1982
Evenals verschillende andere getuigen, verscheen ook de toenmalig minister van Buitenlandse Zaken, die door de advocaat met veel aplomp was aangekondigd als de man die zou aantonen dat er sprake was van een 'invasie', niet ter zitting! Bijna 40 jaar na dato zitten de hoofdverdachte en zijn advocaat nog steeds met lege handen als het gaat om het ondergraven van de statuur en geliefdheid van de vijftien martelaren als voorvechters van de democratie en nationale waardigheid! Dat het staatsgeweld van december 1982 ertoe zou dienen de nationale soevereiniteit te verdedigen tegen een ‘invasie’ is nooit meer geweest dan de zoveelste suggestie van onze goochelaar.

Het was de echo van de dief die roept 'Houdt de dief!'. Want de illegale ontvoeringen, brandstichtingen, verschijningsverboden, folteringen, moorden en de cultuur van de straffeloosheid waren de vormgeving van een zelfcoup met als oogmerk de absolute, totalitaire macht. De advocaten John Baboeram, Kenneth Gonçalves, Eddy Hoost en Harold Riedewald, de universiteitsdocenten Gerard Leckie en Sugrin Oemrawsingh, de ondernemer Robby Sohansingh, de vakbondsleider Cyrill Daal, de militairen Jiwansingh Sheombar en Surendre Rambocus, en de journalisten Frank Wijngaarde, Lesley Rahman, Jozef Slagveer, André Kamperveen en Bram Behr,  stonden voor recht en vrijheid. Zij hielden de putschistische machthebber aan zijn belofte van algemene verkiezingen.

Maar in de regeringsverklaring van 1 mei 1983 waren algemene verkiezingen definitief geschrapt! Kenneth Gonçalves had namens vele beroepsorganisaties, kerken en vakbonden in zijn brief van 23 november 1982, gericht aan Lt.-Kol. D.D. Bouterse, gewaarschuwd tegen de totalitaire staatsopvatting en gepleit voor het recht, de democratie en politieke non-discriminatie. Hij drong aan op respect voor de Surinaamse bevolking, voor 'haar niveau, haar cultuur-historische achtergrond, haar staatkundige traditie en haar geïnteresseerdheid in het politieke gebeuren.' Een keuze voor de totalitaire weg zou volgens de brief leiden tot 'ongekende repressieve machtsuitoefening.'

De brief nodigde uit tot 'een proces van constructief lopende dialoog.' De Surinaamse democratie had vreedzaam en erudiet onderbouwd het intelligente alternatief aangegeven! Intelligent, omdat een constructief lopende dialoog, de hartverscheurende nationale ravage had kunnen voorkomen. Essayist Anil Ramdas karakteriseerde de Decembermoorden als ‘moord op het intellect’. In dat licht zou de onafhankelijke rechtsgang kunnen worden begrepen als de wraak van de intelligentie op de waanzin.

Henry Does
Essayist en sociaal geneeskundige

Advertenties

Sunday 05 May
Saturday 04 May
Friday 03 May