Sranan fawaka?

Na tien jaar regering Bouterse, heeft het Surinaamse volk zich op 25 mei 2020 duidelijk uitgesproken over de richting van dit land. Het mandaat werd gegeven aan leiders die op verschillende podia gepropageerd hebben het roer om te zullen gooien! De belofte aan het volk was (kristal)helder, ondubbelzinnig en hoopvol: het moet anders! Het komt goed met Suriname!

De regering Santhoki heeft ruim twee jaar geleden de besturing van het zinkende schip overgenomen. De (politieke) agenda was het land uit de malaise te halen, te redden van de ondergang en voor verlichting te zorgen. Een (korte) evaluatie laat echter zien dat het na 2 jaar nog (steeds) niet gelukt is de belofte gestand te doen. Het is absoluut niet mooier geworden, integendeel functioneren cruciale sectoren niet zoals het moet, heerst er grote ontevredenheid en zijn grote delen van de bevolking moe van het leven dat met de dag zwaarder wordt. De situatie in het land lijkt een dieptepunt bereikt te hebben! Het onweer hangt boven ons hoofd. Het volk is de situatie beu, omdat het vertrouwen gesteld op leiders die vanaf dag 1 geïnsinueerd hebben het anders te zullen doen, behoorlijk is geschaad. Beste leiders, bent u het volk vergeten? En de belofte aan haar gedaan? Bent u vergeten wat de speciale opdracht was?

Het volk is op straat, boos, moe van de prijzen in de winkel, maar meer nog teleurgesteld in de manier waarop met hun stem is/wordt omgesprongen. Zij voelen zich in de steek gelaten door leiders die ervan overtuigd waren dat dit volk beter verdient! Terwijl velen beweren dat wo dede in a film, is dit waarschijnlijk nog maar the trailer of eerste episode van een lange serie ellende. Hoeveel moet het volk nog inleveren of incasseren? Het volk betaalt steeds weer de rekening! en dat was niet de afspraak!

Dat dit het zou worden, had niemand ooit kunnen bevroeden. De 'profetie' is uitgebleven, de omstandigheden verergerd en de situatie in het land (is) nijpend! Beste politici, het volk zit niet te wachten op 'executie' daarvoor koos zij immers ook niet, maar zij verwacht van u dat u uw beloftes nakomt en probeert haar taal te verstaan. Het lijdend kind verlangt naar aandacht en (volkomen) genezing. Zij heeft al die tijd het 'kruis' gedragen maar kan dat nu niet meer.

Ik besluit met enkele regels uit een lied (1990): Heb hart voor Suriname, heb hart voor dit gebroken land. Heb hart voor Suriname en dan maken we het samen. Er is plaats voor iedereen, waar een wil is is een weg! Het gaat om onze toekomst, wat wordt er van Suriname? Wat maken wij van Suriname? Wij hebben de historische plicht om dit prachtig land te ontwikkelen! Het is ons land!