De succesformule voor nationaal voetbalteam
17 Jun 2022, 12:23
foto


Wie zich verdiept in het voetbalspel van Zuid-Amerika, Centraal en Noord-Amerika en het Caribisch gebied, ontdekt dat drie categorieën van wedstrijden te onderscheiden zijn. Binnen de eerste categorie zijn de Zuid-Amerikaanse landen op de top van de ladder. Men begint altijd met het opleggen van het ritme en versnelling in een wedstrijd. Als men kijkt, zijn de Zuid-Amerikaanse kwalificaties veeleisend, want het gaat om allen tegen allen in verband met de competities van de confederatie 'Conmebol'. 

De ontplooiing van voetbaltalenten vangt aan in een voetbalschool op jeugdige leeftijd en daarna gaat de professionele carrière van de jonge voetbalspelers van start in een prestigieuze stedelijke voetbalclub. Maar de Zuid-Amerikaanse voetbalspelers projecteren zich ook naar de Europese voetbalcompetities door middel van de transfer. De bekende bestemmingen zijn: La Liga Española, Premier League, Ligue 1, Serie A TIM  en de Fussball-Bundesliga. Vervolgens wil ik markeren dat deze spelers een bepaalde karakteristiek hebben op het veld en ik beschrijf het als een gewaagde, moedige en slimme interventie in het voetbalspel. Men vat het samen als een pikante manoeuvre in een wedstrijd. Bovenstaande reflecteert de strijdgeest (spirit of struggle) van de dagelijkse Zuid-Amerikaanse samenleving en wijst ook de uiting van een cultuur. 

Binnen de tweede categorie, situeer ik de Centraal- en Noord-Amerikaanse landen die een zekere progressie demonstreren in hun voetbalspel en bevinden zich in het midden van de ladder. De meeste Centraal-Amerikaanse landen hadden invloed van de Zuid-Amerikaanse voetbaltrainers. Ik noem het geval van Mexico, Honduras, Panama en Costa Rica. Canada en de Verenigde Staten van Amerika trachten het Europese voetbalspel te imiteren, maar hebben ook in hun lokale voetbalteams Zuid-Amerikaanse spelers. Deze landen gebruiken zo nu en dan de tactiek van het ritme en versnelling in een wedstrijd en overtreffen de Caribische landen op dit gebied. 

Binnen de derde categorie, plaats ik de Caribische landen en zij wijzen heel wat tekortkomingen in hun voetbalspel. Ik zet ze op de laatste trede van de ladder. Het voetbalspel is een collectief spel en heeft een zekere orde nodig op het veld.
Op de eerste plaats, is er een gebrek aan een ruimtelijke ordening in het voetbalspel. Het Caribische voetbalspel is chaotisch en biedt veel voordelen aan teams die zich op de top van de ladder bevinden in kwestie van orde. De Caribische spelers verliezen zo snel de bal aan hun tegenstanders. Het idee is hoe lang men de bal kan domineren in een wedstrijd, kortom men eist van de spelers het balbezit met een snel tempo.

Op de tweede plaats, het Caribische voetbalspel heeft geen organisatiepatroon en er zijn geen uitblinkers op het veld.  Ook is er geen groepsleider die de bal weet te coördineren aan zijn medespelers. M.a.w  het Caribische voetbalspel is niet zo aantrekkelijk om te observeren.

De constructie van de orde begint vanaf de defensie tot en met het bereiken van het doel van de tegenstander. Het voorgaande kan men weerspiegelen als weefpatronen die elke voetbaltrainer in zijn notitieboekje moet hebben. Het lanceren van de bal vanaf de defensie op diagonale wijze en trachten de middenvelders te omitteren, zodat het precies de aanvallers kan bereiken, kan men zien als een versnelling in het voetbalspel.

Verder voeg ik aan dat het voetbalspel dynamisch moet zijn. Het introduceren van 'playmakers' geeft  een levendig aspect in het spel. De Italianen zeggen 'il regista' of 'creatore' en de Zuid-Amerikanen spreken over 'armador' of 'creador'. Bijvoorbeeld, de voetbalteams van Colombia, Peru en Ecuador hebben altijd snelle vleugelspelers, vergezeld van een 'playmaker' op het middenveld. Ik denk dat het Surinaamse Nationale Voetbalteam de ladder kan beklimmen. Waarom niet?

De SVB  moet al beginnen met een plan van continue verbetering in het spel van het nationale voetbalteam. Vervolgens kom ik op het kernpunt en is de succesformule voor het nationale voetbalteam. De succesformule bevat drie belangrijke aspecten, namelijk: a) het opleggen van het ritme en versnelling in een wedstrijd, b) de kunst om te verdedigen en c)  de kunst om aan te vallen. Het is noodzakelijk dat een trainer zich kan inpassen in deze formule en een werkwijze kan opbouwen.

Ik wil terugkeren naar de kunst om te verdedigen. Het nationale voetbalteam moet de ruimtelijke ordening  in de zone van de defensie perfectioneren d.m.v  een collectieve pressie uit te oefenen op de opponenten. Ten opzichte van het voorgaande, moet de trainer een defensieve strategie bedenken, beter gezegd, het reduceren van de ruimte tussen de spelers van de verdediging, het vormen van een compacte groepering in de zone en het blokkeren van de tegenstanders bij het lanceren van de bal op het doel. Daaropvolgend is de kunst om aan te vallen en de taak van de trainer is om ontwerp patronen te creëren op het veld. Aansluitend heeft de trainer ook de creativiteit om talenten te zoeken die als 'playmakers' kunnen fungeren.

Hierbij hoop ik een kleine bijdrage te leveren aan de opbouw van het Surinaamse voetbalspel.

John Harold Biervliet
Socioloog & Professor
Universidad de Antioquia
Medellín, Colombia
Advertenties

Monday 06 May
Sunday 05 May
Saturday 04 May
Friday 03 May