Waterbeheer van het stuwmeer?

2. EBS Koppel station Menkendam kon de stroom niet verwerken vanwege al 2 jaar uitgesteld onderhoud, dus de inzet van generatoren was gebrekkig.
3. De wateropslag om goud te wassen is vanwege dambreuken ineens de rivier ingestroomd.
4. De houtkap heeft de opname van water door het bos verkleind, waardoor meer directe instroom van regenwater in de rivier.
5. Klimaatverandering is de grote boosdoener.

Allemaal verhalen die grotendeels niet verifieerbaar zijn voor het publiek. Wat is daadwerkelijk bekend?
Het stuwmeer heeft een waterbekken met een oppervlakte van: 1,560 km2 (600 sq. mi).
Het stroomgebied dat het stuwmeer water levert is 12,200 km2 (4,700 sq. mi).
Het water volume is 20 Gm3 (20 miljard kubieke meter).
Als een generator draait, gaat er 21 Gm3 water per jaar door de turbines. Dus bij een vol stuwmeer zal binnen 2 maanden het meer leeg zijn als we de rivier stilleggen. Per dag wordt dat 59 miljoen (M) m3. De spuipoorten hebben een capaciteit om 2515.6 m3 water per seconde te verwerken. Dus per jaar is dat 396 miljard m3 water. In 18 dagen kan het meer dus leeg zijn als we de rivier stil leggen en alle poorten volledig openzetten. Per dag kan één poort 217.3 Mm3 water doorlaten.

Sinds de eeuwwisseling is er een groot aantal nieuwe waterbeheermodellen ontwikkeld, omdat historische waterbeheerdata steeds vaker ernstige afwijkingen vertoonden met de realiteit. Deze nieuwe modellen worden nu wereldwijd in de praktijk getoetst.
Drie hoofdmodellen worden aangegeven nl:
1. Een empirisch model waarbij op basis van oude historische data een prognose wordt gemaakt voor de komende periode: black-box benadering.
2. Het conceptueel model waarbij op basis van instroom- en uitstroomformules in het waterbasin, een berekening wordt gemaakt.
3. Het natuurkundig model waarbij meteorologie en hydrologie in hun typische formules de basis vormen voor de prognoses.

Alle modellen hebben specifieke zwakke en sterke punten. Model 1 heeft niets met omgeving, model 2 doet alsof er een egale waterstroom is en model 3 heeft heel veel data nodig.
Het is niet duidelijk volgens welk model Staatsolie werkt, maar als men over onverwachte regenval praat, lijkt model 1 het meest waarschijnlijke. Zelf gaan we een experiment doen met de meest basale vorm van model 2. Dus geen vertraging van natuurkundige aard, het water loopt direct in het stuwmeer. We zien dat het achteraf beantwoorden van de vraag over watermanagement met een heel simpele methode kan geschieden. Elke 6e klasser kan het antwoord berekenen, uitgaande van aardrijkskunde en vormleer.

Het opvanggebied van het meer is 12200 vierkante km.
De bovenloop van de Surinamerivier heeft een stroomgebied dat 12200 km2 groot is. Samen met alle kreken die direct in het meer uitmonden, komt zo het gebied tot stand dat alle regen in het meer afvoert. Als 1 mm regen valt komt dat overeen met 1 liter water per m2 oppervlak. Als in maart 700 mm water is gevallen, is dus 8.54 Gm3 water het meer ingestroomd.


Wanneer we in maart 6 generatoren draaien, verbruiken we 10.6 miljard (G)m3 water omdat per turbine 682,8 m3/s wordt gebruikt. In een dag is dat 682.8 ×3600×24 = 59 miljoen m3 water. Als we 5 generatoren laten draaien, wordt dat 8.9 Gm3 water. Maar als we 4 generatoren hebben gebruikt, is het meer overvol omdat er te weinig water is gebruikt en dus minder stroom opgewekt. Dan moeten we spuien.

Helaas zijn de neerslagcijfers niet beschikbaar voor het publiek. Sinds de hevige regens begonnen en burgers om verklaringen vragen, is de website van de meteorologisch dienst niet meer op het internet bereikbaar. Dat alle meetpunten in het binnenland stuk zouden zijn, laat voor de zoveelste keer zien hoe onderontwikkeld Suriname is.

Een regenmeter is nl. elke simpele beker die water kan opvangen. We hoeven alleen de hoeveelheid water in liters te delen door het opvangoppervlak van de container, om te weten hoeveel water per m2 is gevallen. Stel watervolume is a liter. Het vangoppervlak is b m2. Dan is er a/b l/m2 gevallen. Of: er is dan a/b mm regen gevallen.
In tegenstelling tot het voorspellen van de waterstand in het meer, is het toetsen van de hypothese: 'is het water adequaat gebruikt ' direct te beantwoorden.

Er zijn geen ingewikkelde modellen met vertragingsfactoren nodig. Simpel: de regen valt en het meer stijgt. Het laten aanrukken van een buitenlandse consultant die al gauw US $200.000 zal verdienen, laat voor de zoveelste keer zien dat we liever buitenlanders betalen om onze problemen niet op te lossen i.p.v. onze eigen krachten in te zetten en de problemen op te lossen. Voor onze eigen gouden natuurkundestudent Shofar Sno zou dit een waterig kunstje zijn.    

Ir. Edmund Neus